Το σημαντικό δεν είναι η επιβίωση. Εκείνο που έχει σημασία είναι το πώς επιβιώνεις. Όλα τα μακροπρόθεσμα σχέδια επιβίωσης που έχουν επινοήσει τα τραστ των εγκεφάλων, οι επιστήμονες και οι κοινωνικοί προγραμματιστές στηρίζονται σε δίαφορες παραλλαγές του ολοκληρωτισμού - κοινωνίες σαν των μερμηγκιών ή των μελισσών. Ε, λοιπόν, τα έντομα τα καταφέρνουν καλά στην επιβίωση. Καλύτερα από άλλα πλάσματα αυτό ειναι σίγουρο. Αλλά αυτό συμβαίνει επειδή στον κόσμο των εντόμων δεν υπάρχει καμία ατομικότητα. Η ζωή των εντόμων είναι άκαμπτη και προβλέψιμη. Η ψυχή των ζουζουνιών δεν ενδιαφέρεται για τίποτε άλλο εκτός από την επιβίωση. Την επιβίωση της αποκίας, της κυψέλης, του σμήνου. Νομίζω ότι είναι προτιμότερο να εξαφανιστεί η ανθρωπότητα παρά να καταφύγει σε έναν ολοκληρωτικό τρόπο ζωής. Θα πρέπει να πάρουμε σαν μοντέλο μας τον γερανό και όχι τον τερμίτη. Ας εξαφανιστούμε σαν είδος αν αυτό είναι απαραίτητο, αλλά ας φύγουμε με κάποια αξιοπρέπεια, χιούμορ και χάρη. Οι μερμηγκάνθρωποι και οι μελισσογυναίκες δεν αξίζει να επιβιώσουν.

Από τον Τσίνκ στο Ακόμα και οι Καουμπόισσες μελαγχολούν...

Η ταινία μικρού μήκους του Santiago "Bou" Grasso από την Αργεντινή, περιγράφει χωρίς λόγια αυτό που βλέπουν όλοι στο καθεστώς της εργασιακής ρουτίνας. Άνθρωποι οι οποίοι έχουν αναγκαστεί να εργάζονται τόσο μηχανικά, που στο τέλος δε διαφέρουν και πολύ από τα αντικείμενα. Το animation αυτό υπογραμμίζει με συμβολικό και έντονο τρόπο, πως η διαφορά μεταξύ δουλειάς και δουλείας είναι ίσως μικρότερη από έναν τόνο.




πηγή: tvxs

Το καλύτερο animation που έχει γίνει στην ελληνική τηλεόραση...



Ένας ισοβίτης με 622 χρόνια ποινή; Συμβαίνουν κι αυτά. Ακόμα κι αν πρόκειται για τα καλύτερα χρόνια της ζωής του. Και πόσο θα ‘χουν φτάσει τα νοίκια, όταν βγει!… Γιατί φυσικά ελπίζει σε μια αύξηση του μέσου όρου μακροβιότητας. Αλλά αυτό δεν είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να του συμβεί. Χειρότερο κι από την απομόνωση, όπου το πλέξιμο δεν είναι ακατόρθωτο (και το κέντημα άθλος). Χειρότερο απ’ τη μαγειρική της φυλακής, αιτία πλήθους εξεργέσεων… Τι μπορεί να είναι χειρότερο; Ο Μοντεχρήστος! Σύμβουλος μοναξιάς, επαγγελματίας της απόγνωσης, μαυρίζει με το χιούμορ του την αισιόδοξη πλευρά της ζωής που επιμένει να βλέπει ο Ισοβίτης μας (όταν δε φοράει τα γυαλιά του)… Κι είναι ένα χιούμορ άγριο, πικρό, δηκτικό, απ’ τις καλύτερες στιγμές του Αρκά, στις πιο έξυπνες σελίδες που είδατε τελευταία!

1923, Τρίκαλα. Ο τοπικός φωτογράφος επιστέφει στην πατρίδα του, με το μυαλό γεμάτο από τις εικόνες που τράβηξε σε όλη του τη ζωή. Ξαφνικά, δέχεται μια επίσκεψη από έναν θρυλικό ληστή. Παρά το γεγονός ότι καταζητείται με αμοιβή, ο ηρωικός παράνομος αφήνει τα βουνά και αποφασίζει να φωτογραφηθεί...


O σκηνοθέτης της ταινίας Βασίλης Κοσμόπουλος σημειώνει:


«πρώτη φορά «άκουσα», κυριολεκτικά, την ιστορία στο έξοχο τραγούδι του Θανάση Παπακωνσταντίνου από τον «Βραχνό Προφήτη». Το τραγούδι μελοποιεί ένα ποίημα του Χρήστου Μπράβου και απηχεί ένα πραγματικό περιστατικό, την φωτογράφιση του επικηρυγμένου ληστή Θωμά Γκαντάρα από τον φωτογράφο των Τρικάλων Αθανάσιο Μάνθο. H συνάντηση έγινε το 1923, κατόπιν επιθυμίας του Γκαντάρα, στα λημέρια του και στο αρχείο της οικογένειας Μάνθου σώζονται οι 17 σπάνιες φωτογραφίες. Λίγους μήνες αργότερα, σκότωσαν τον Γκαντάρα και το κομμένο κεφάλι του εκτέθηκε σε κοινή θέα, προς παραδειγματισμόν. Όλα αυτά αποτέλεσαν το υλικό μυθοπλασίας της ταινίας».

Ποίηση: Χρήστος Μπράβος

«Όπου στα 1923, ο επικηρυγμένος Θωμάς Γκαντάρας, ο ληστής, αποφασίζει να φωτογραφηθεί».
O φωτογράφος των Tρικάλων A. Mάνθος
έπαιρνε νύχτα τα στενά για το Bαρούσι.
Tους γάμους θα σκεφτόταν ως το σπίτι του
και τους θανάτους, που εκράτησε για πάντα.
Mα πιό πολύ στο βράδι εγυρνούσε του Aυγούστου
που πόρτες έκλεισε βαριά, έλυσε τα σκυλιά
κλέφτης μην έρθει κι έπεσε
για τον δίκαιο τον ύπνο.
Δεν άκουσε σκυλί, πόρτα να τρίξει·
κι απ’ τον φεγγίτη της σκεπής
τον είδε που γλιστρούσε-
άγγελος με τα δόντια στο μαχαίρι.

 

πηγή: tvxs

Μιας και βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο ας θυμηθούμε ένα γεγονός που συνέβη πριν από 167 χρόνια. Την ανά­ληψη των καθηκόντων του Πρώτου Δημάρχου της Αθήνας, του Ανάργυρου Πετράκη.

Μετά την υπογραφή του πρωτοκόλλου της 3 Φεβρουαρίου 1830, με το οποίο αναγνωριζόταν ή ανεξαρτησία της Ελλάδος οι Αθηναίοι άρχισαν να επιστρέφουν στην πόλη τους.

Στα 1834, η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα του Ελληνικού Κρά­τους. Μετά από πολλές δημογεροντίες και αφού συστήθηκε ο Δήμος Αθηναίων το Μάρτιο του 1835 έγιναν οι πρώτες δημοτι­κές εκλογές. Με το σύστημα που ίσχυε εκλέχτηκαν με καθολική ψηφοφορία ­18 Δημοτικοί Σύμβουλοι μεταξύ των οποίων τρεις για το αξίωμα του δημάρχου.

Από τους τρεις αυτούς ο Οθων διόρισε τον ένα Δήμαρχο: Τον Avάργυρo Πετράκη, που ανέλαβε τα καθήκοντά του το Μάϊο του 1835. Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου εξελέγη ο Δημ. Καλλιφρονάς.

Μα ας κάνουμε μια παρένθεση.

Η οικογένεια Πετράκη καταγόταν από τη Δημητσάνα. Στα μέσα του 17ου αιώνα εγκαταστάθηκε στη Αθήνα, για ν' απο­φύγει το Σερντάρ Αγά. Οι περισσότεροι άνδρες της οικογένειας έγιναν παπάδες και καλόγεροι. Αυτοί έχτισαν και τη γνωστή μο­νή Πετράκη στ' όνομα των Ασωμάτων Ταξιαρχών.

Μόνο ο Ανάργυρος Πετράκης που τους χρόνους της Επανα­στάσεως σπούδασε γιατρός, δεν θέλησε να πάρει το μοναχικό σχήμα. Αναμίχθηκε στην πολιτική και το 1822 διορίστηκε δημο­γέροντας από τον Οδυσσέα Ανδρούτσο. Το 1835 διορίστηκε δήμαρχος των Αθηνών, όπως είπαμε.

Η πρώτη δημοτική αρχή παρέλαβε μια πόλη σε φοβερή κατάσταση. Το Ταμείο του Δήμου ήταν τελείως αδειανό. Παρ' όλα αυτά, ο πρώτος αυτός δήμαρχος πρόσφερε σημαντικές υπηρεσίες στον τόπο τoυ.

Πούλησε τρία σπίτια και έδωσε τα χρήματα στο Δήμο. Έχτισε το πρώτο δημοτικό σχολείο στην Πλάκα, δημιούργησε «Δημοτική φρουρά» για την ασφάλεια της πόλης, την καθάρισε από τα σκου­πίδια, ίδρυσε βιβλιοθήκη και δύο λαϊκά ιατρεία για τους απόρους.

Σε σχέση με την κατάσταση που βρήκε, πέτυχε πολλά, μέσα στην διετή δημαρχεία του.

πηγή: http://www.koutouzis.gr/paliaa8ina.htm

Εκφράζοντας κάτι διαφορετικό και δυσεύρετο στην εποχή μας, ο Γιώργος Αμυράς, επικεφαλής του συνδυασμού "Επι-μένουμε Αθήνα" κατεβαίνει υποψήφιος διεκδικώντας τα "5 Π".
1. Ποδήλατο
2. Πεζοδρόμια
3. Πράσινο
4. Πάρκινγκ
5. ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

http://www.amiras.gr/programma.htm

links που ξετρυπώσαμε :
Facebook
forum
πρόσωπο με πρόσωπο: Γιώργος Αμυράς

" Το Δεκέμβρη του 2008 η Ελλάδα βλιωσε μία αφθόρμητη κοινωνική εξέγερση.
Αφορμή υπήρξε ένας φόνος, αιτία όμως;
Πλήθος πολιτών βγήκε στους δρόμους γεμάτο οργή και μίσος.
Τα πάντα ήταν διάχυτα.

Δεν υπήρχε εμφανής στόχος.
Δεν υπήρχε ξεκάθαρο αίτημα.
Υπήρχε μόνο αντίδραση.
Ετερόκλητο πλήθος εξέφραζε ετερόκλητες απόψεις.

Στους δρόμους, στους τοίχους, στα καφενεία, στο διαδύκτιο ο κόσμος έδινε τις δικές του ετερόκλητες ερμηνείες.

Τα συμπτώματα εκείνου του Δεκέμβρη πέρασαν, τα βαθύτερα αίτια όμως;;; "

Άντε Γαμήσου from parapraxis on Vimeo.