Η απίστευτη συζήτηση που έχει ξεκινήσει γύρω από την Μόνικα το τελευταίο διάστημα και η άνευ όρων παράδοση σύσσωμης σχεδόν της δισκοκριτικής κοινότητας στο ντεμπούτο της -πολύ πριν κυκλοφορήσει- δείχνει πόσο αμήχανοι στεκόμαστε απέναντι σε ένα γνήσιο ταλέντο του underground που είναι ικανό να σπάσει όλα τα όρια και να κατακτήσει τους ακροατές του, όπου και αν βρίσκονται. Μία ακρόαση του Over the hill αρκεί, άλλωστε. Η αλτερνατίβα αδυνατεί να διαχειριστεί την επιτυχία και απλά αγχώνεται μήπως το γνήσιο τέκνο της αλλάξει στέκια και συνήθειες, καταλήγοντας να κάνει ντουέτα με την Αλεξίου ή την Γαλάνη σε λίγα χρόνια. Μαζί μ' αυτούς και 'γω!...
Όταν πρωτοάκουσα το Over the hill (πρέπει να ήταν πριν από δύο χρόνια περίπου) ένιωσα να με κατακλυζει ένα αίσθημα ευφορίας και μελαγχολίας μαζί, τέτοιο που μόνο τα πραγματικά σπουδαία κομμάτια μπορούν να σου χαρίσουν. Ήθελα να γράψω αυτό το άγνωστο κομμάτι σε κασσέτες και να το στείλω σε όλους τους φίλους και γνωστούς. Η χαρμολύπη αυτή φαίνεται πως βρήκε πολλούς θαυμαστές, και έτσι σύντομα οι επισκέψεις στο monikarides πολλαπλασιάστηκαν, ενώ η συζήτηση γύρω από το όνομα της νεαρής φοιτήτριας του Μαθηματικού φούντωναν μετά από κάθε νέο κομμάτι που έκανε upload, κάθε live εμφάνιση ή κάποιο single.
Τι είναι αυτό που κάνει την Μόνικα τόσο ξεχωριστή και τα τραγούδια της τόσο αγαπημένα από τον κόσμο; Σίγουρα, πρόκειται για πολύ ωραία τραγούδια -όλοι το λένε εξάλλου!- αλλά μήπως η περίφημη νέα ενναλλακτική "σκηνή" δεν έχει άλλες μπάντες με ωραία τραγούδια για να επιδείξει στο κοινό; Την απάντηση νομίζω την δίνει η ίδια η Μόνικα σε συνέντευξή της στο sonik:

"Με ενοχλεί και αυτή η ροκιά, σκισμένο τζιν-δύο κιθάρες-μπάσο-τύμπανο, αυτό το βλέπουμε 40 χρόνια. Πολλή ροκιά βρε παιδί μου... λες και δεν μπορούμε να ακούσουμε κάτι άλλο, Χατζιδάκι ή να πάμε στο Μέγαρο Μουσικής, μόνο Sex Pistols και Franz Ferdinand."

Η κοπέλα χτύπησε φλέβα. Των υποψιασμένων και όσων δεν το παραδέχονται ακόμα. Και μέσα στο καθαρά μπαλαντικίζων αίσθημα περί μουσικής που κυριαρχεί στην Ελλάδα από καταβολής κόσμου, η επιτυχία της μοιάζει προφανής. Και δίκαιη. Γιατί στο Avatar δεν υπάρχει ούτε ένα μέτριο τραγούδι το οποίο θα μπορούσε να αγνοήσει κανείς, ούτε ένα όμως.
Σίγουρα όλους εμάς που οι demo εκτελέσεις του Over the hill και του I'm not young in my youth (εντελώς προβοκατορικός τίτλος, ε;) φαίνονταν αναντικατάστατες μας ξένισε λίγο η τελική μορφή που πήραν τα τραγούδια με την κάπως φορτωμένη παραγωγή και ενορχήστρωση (αυτό το σχόλιο θα γίνει μόνιμη επωδός στις κριτικές του άλμπουμ), αλλά από την άλλη θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι το studio έκανε καλή δουλειά και το αποτέλεσμα άξιζε την αναμονή. Μπορεί ο δίσκος να κυκλοφόρησε με έναν χρόνο καθυστέρηση, αλλά σίγουρα δεν θα ήθελα να ακούσω ένα cd με 13 demo. Υπήρξε εξέλιξη πίσω από το μικρόφωνο και αυτή καταγράφτηκε (και έκλεισε αρκετά στόματα, που περίμεναν ακριβώς το ανάποδο).
Για όλους τους παραπάνω λόγους λόγους ο δίσκος θα χαρακτηρίσει μουσικά την δεκαετία περισσότερο από το 2 των Abbie Gale ή την Φτηνή Ποπ για την Ελίτ των Κόρε.Ύδρο. ή το Silent Disco από τις Ρόδες (για να δώσω μερικά πρόσφατα παραδείγματα από άλλους πραγματικά όμορφους δίσκους). Όλα δείχνουν ότι η Μόνικα ήρθε για να μείνει, και μακάρι να ΜΗΝ διαψευστούμε. Όπως χαρακτηριστικά έγραψε και ο Αργύρης Ζήλος: σε κερδίζει επειδή είναι αληθινά ευγενής, τόσο που... σε κάνει ν' ανησυχείς!

Μπορείτε να την τη βρείτε και στη σελίδα της στο Myspace

Γαλλική ταινία σε σκηνοθεσία Μαργιάν Σατράπι, Βανσάν Παρονό

Η εννιάχρονη Μάρτζι μεγαλώνει σε μια προοδευτική οικογένεια στην Τεχεράνη του '78, την περίοδο της ανατροπής του Σάχη και του θρησκευτικού φανατισμού της ισλαμικής επανάστασης. Με το ξέσπασμα του πολέμου Ιράν-Ιράκ, οι γονείς της την στέλνουν για σπουδές στη Βιέννη. Θα επιστρέψει στην πατρίδα της ύστερα από χρόνια, για να καταλήξει τελικά στο Παρίσι το 1994. Μεταφορά του ομώνυμου best-seller κόμικ.


H estelle μας λέει:
"Η Marjane Satrapi που είχε τρελό succès στα κομικσοφεστιβάλ της Angoulême δεν είναι άγνωστη και στη χώρα μας. Τα χαριτωμένα graphic novels της φυσικά και κυκλοφορούν κι εδώ, χωρίς να παίρνω όρκο πως αυτό συμβαίνει επειδή ενσκήπτουμε πάνω από την γυναικεία καταπίεση με μεγαλύτερη πια κατανόηση, ή επειδή απλώς η δημιουργός τους έχει άπαιχτο χιούμορ. Η ζωή της ως μικρού κοριτσιού που ζούσε στην Τεχεράνη τη δεκαετία του '70 απέκτησε αρκετούς θαυμαστές, ώστε να έχει και συνέχεια. Το κοριτσάκι μεγάλωσε και μετακόμισε σε πιο ευρωπαϊκά κλίματα, βγάζοντας επιτέλους το κεφαλομάντιλο.

Δυο χρόνια η Marjane δούλεψε με τον Vincent Parronaud για να φέρει τα B.D. της στην οθόνη. Το μελαχρινό κοριτσάκι με την ελιά στη μύτη είναι στο επίσημο πρόγραμμα του Φεστιβάλ των Κανών και το Farabi Foundation, ο φορέας που διοργανώνει τα κινηματογραφικά του φεστιβάλ και προωθεί τον ιρανικό κινηματογράφο, σκίζει τα ιμάτιά του, γιατί κι αυτή η ταινία (μετά τους.. 300) αμαυρώνει την εικόνα της χώρας τους. Σίγουρα, μια ταινία στην οποία συντηρητικές μαυροφορεμένες δηλώνουν ότι ο Michael Jackson είναι το σύμβολο της δυτικής παρακμής αμαυρώνει τη χώρα, αλλά για εντελώς διαφορετικούς λόγους.

Το black and white look είναι ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό και το εύπλαστον στις φιγούρες της Marjane ιδιαίτερα διασκεδαστικό. Στη γαλλική εκδοχή οι φωνές είναι κι αυτές περιωπής: η Chiara Mastroianni είναι η μικρούλα Marjane με τη μαμά της να δανείζεται τη φωνή της Catherine Deneuve και τη γιαγιά της αυτή της Danielle Darrieux. Αν τώρα θέλει κανείς αυθεντικά σχέδια από το story board της ταινίας, μπορεί να πεταχτεί να αγοράσει μερικά, και να αισθανθεί περήφανος που υποστηρίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και την οργάνωση FIDH, στις 20 Ιουνίου στο Espace Pierre Cardin στο Παρίσι."



"Psycko Girl"

Γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1965. Ξεκίνησε κιθάρα το 1981.Πρώτες επιρροές από παραδοσιακή, τη ροκ και τη soul μουσική. Το 1983 στράφηκε στο ηλεκτρικό μπάσο ενώ τα ακούσματά τoυ κινήθηκαν στο χώρο της Jazz. Μελέτησε Jazz αρμονία και θεωρία με το Θεόδωρο Καπηλίδη. Μαζί με τους Θεόδωρο και Νίκο Καπηλίδη δημιούργησαν το electric jazz trio. Το 1988 φοίτησε στο Musician's Institute του Los Angeles όπου διδάχτηκε την τεχνική του μπασου από μεγάλους δασκάλους, μεταξύ των οποίων ήταν και ο Gary Willis, ο Bob Magnuson και ο Jeff Berlin. Ζώντας εκείνο το διάστημα στην Αμερική , είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει από κοντά μεγάλους μουσικούς και να προσεγγίσει τη μουσική τους, την τεχνική τους, αλλά και τη φιλοσοφία τους για τη ζωή και για τη σχέση του ανθρώπου με τη μουσική. Παράλληλα με τις σπουδές του, εμφανίστηκε σε πολλές μουσικές σκηνές του Los Angeles. To 1989 αποφοίτησε από Μ . Ι . βραβευμένος ως "The most improved student of the year" ενώ προτάθηκε και ως "the most outstanding player". Με την επιστροφή του στην Ελλάδα εμφανίστηκε με τους electric jazz trio στο Jazz Club "Μαντάτο" στη Θεσσαλονίκη με το σαξοφωνίστα Manny Boyd και τον τρομπετίστα Danny Hayes. Ηχογράφησε με αυτούς δυο δίσκους, έναν με jazz standards και έναν με συνθέσεις του Θεόδωρου Καπηλίδη. Το 1993 ηχογραφεί με τον ισραηλινό κιθαρίστα Lior Yekutelli και τον Ελβετό ντράμερ Mark Halbeer το δίσκο Exit. Την περίοδο αυτή εμφανιζόταν σε διάφορα clubs στην Ελλάδα και την Ευρώπη με την Έλλη Πασπαλά και τον David Lynch. To 1996 μαζί με τον κιθαρίστα Κώστα Μπαλταζάνη και το ντράμερ Πέτρο Κούρτη δημιούργησαν το τρίο Ίασις και τον ομώνυμο δίσκο.Την ίδια περίοδο γίνεται στενότερη η συνεργασία του με τον David Lynch και το Σταύρο Λάντσια με τη μορφή του συγκροτήματος Human Touch. Ο καρπός της συνεργασίας αυτής ήταν ένας δίσκος το 1998 με τον ίδιο τίτλο. Η δουλειά αυτή αποτελεί αποτέλεσμα της εσωτερικής τους αναζήτησης, ένας ωραίος συνδυασμός σύγχρονης τεχνικής και επιστροφής στην παράδοση. Το 2003 συνεργαζεται για μια συναυλία στη Θεσσαλονίκη με τον παγκοσμίου φήμης ντράμερ Billy Cobham. Ακολουθούν συναυλίες των Human Touch σε όλη την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό όπου καταξιώθηκαν παίζοντας σε συναυλίες και φεστιβάλ δίπλα σε μεγάλα ονόματα της παγκόσμιας μουσικής, ενώ απο τις αρχές του 2004 κυκλοφορούν και το νέο τους δίσκο Movin'. Παράλληλα συνεργάζεται με πάρα πολλούς Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες, τόσο στη δισκογραφία όσο και σε ζωντανές εμφανίσεις.

Δε ξέρω πόσοι από σας έχει τύχει να παρακολουθήσουν την ταινία-ντοκυμαντέρ ZEITGEIST και ZEITGEIST:ADDENDUM.Κυκλοφορεί μόνο στο internet (για ευνόητους λόγους) και πρόκειται για μια παρουσίαση όλων των αιτιών που έχουν οδηγήσει στην αντιμετώπιση του ανθρώπου ως υποκινούμενο εργαλείο,στην παντελή απαξίωση της ανθρώπινης υπόστασης,την δουλεία της εργασίας,την απάτη των θρησκειών,την υποσεινήδητη εμφύτευση αξιών,το "παιχνίδι" των διακρατικών σχέσεων,των πολέμων,των στυμμένων τρομοκρατικών επιθέσεων και όλα με σκοπό την χειραγώγιση, τον αποπροσανατολισμό και ουσιαστικά την υποδούλωση μας σε ένα σύστημα αυτοκαταστροφικό από μόνο του.Στο τέλος της δεύτερης ταινίας προτύνεται και ένα σχέδιο που σήμερα μοιάζει ουτοπικό αλλά,αν αύριο εφαρμοστεί ίσως το γένος μας να καταγραφεί απλά σαν ένα διεφθαρμένο,μαύρο κομμάτι της ιστορίας! Το σχέδιο στηρίζεται στην εκμετάλευση των φυσικών πόρρων που είναι αποδεδειγμένα υπερ-αρκετοί για να στηρίξουν τις ανάγκες όλων,στην κατάργηση της εργασίας και του χρήματος(μια ιδέα που πρέπει να πάρουμε απόφαση οτί έχει αποτύχει!!),και την ανάπτυξη της τεχνολογίας που θα αντικαταστήσει τα εργατικά χέρια.Δείτε το,σχολιάστε το και διαδώστε το.Νομίζω οτί όποια και να είναι τα συμπεράσματα του καθενός αξίζει τουλάχιστον να το παρακολουθήσει.

zeitgeist 1


zeitgeist 2


Άπό antipariafwni

Επιλογή από "psycho girl"

Ο Βαγγέλης είναι ένας νέος που αποφυλακίζεται και παίρνει την απόφαση να ξεκόψει από τις παρέες του παρελθόντος. Νέο του σπίτι θα είναι το εγκαταλελειμμένο πατρικό του, στο χωριό του πατέρα του στην Πελοπόννησο. Οι κάτοικοι της περιοχής του υποδέχονται με καχυποψία. Ο μόνος που δείχνει να τον συμπαθεί είναι ο Πέτρος, ο Αστυνόμος της γειτονικής κωμόπολης. Σταδιακά όμως, ο Βαγγέλης εντάσσεται στην τοπική κοινωνία, έως τη στιγμή που φτάνει η Μαρία η γυναίκα της ζωής του. Από τη στιγμή αυτή τα πράγματα θα ξεφύγουν από τον έλεγχο.

To 1996 η ταινία του Νίκου Γραμματικού «Απόντες» απέσπασε τα σημαντικότερα βραβεία στο 37ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ( Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Σεναρίου, ΑΑ Ανδρικού ρόλου"). Έξι χρόνια μετά ο Νίκος Γραμματικός επιστρέφει με την νέα ταινία μυθοπλασίας με τίτλο «Ο Βασιλιάς». Το σενάριο είναι του Νίκου Παναγιωτόπουλου βασισμένο σε μια ιδέα του Νίκου Γραμματικού. Η υπόθεση βασίζεται σε μια πραγματική ιστορία και το γεγονός αυτό της δίνει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ο Γραμματικός έχει όλα τα στοιχεία στα χέρια του για να κάνει μια σπουδαία ταινία. Μοιάζει όμως μπερδεμένος καθώς δίνει μια δραματική ιστορία, ενσωματώνοντας επιτυχώς και κωμικές στιγμές. Παράλληλα προσπαθεί να θίξει ταυτόχρονα πολλά και διαφορετικά ζητήματα. Στην ουσία ο Βασιλιάς είναι μια ταινία που μιλά για τη διαφορετικότητα, αλλά ο Γραμματικός σχολιάζει θέματα όπως ο ρατσισμός, τα ναρκωτικά, τη ζωή στην Ελληνική επαρχία και άλλα. Ο Βαγγέλης Μουρίκης ενσαρκώνει αποτελεσματικά τον ήρωα της ταινίας. Την παράσταση κερδίζει όμως ο Μηνάς Χατζησάββας στον σύνθετο ρόλο του Πέτρου του Αστυνόμου. Η ταινία βραβεύτηκε στο 43ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με τα βραβεία ΓΑ Καλύτερης Ταινίας, ΑΑ Ανδρικού ρόλου, Σκηνογραφίας και Ήχου. Η τελική γεύση από το Βασιλιά, είναι θετική. Μένει το παράπονο ότι θα μπορούσε να ήταν αισθητά καλύτερη, μειώνοντας λίγο τη διάρκειά της.
Μπορείτε να την δείτε εδώ.

Οι Transistor είναι ένα εναλλακτικό pop-rock σχήμα από την Αθήνα που δεν περιορίζεται σε μουσικά κλισέ.Ιδρύθηκε το Μάρτιο του 2004 και αποτελείται από τους: Μαρία Κουρμούλη - lead vocals, backing vocals
Στέλιος Σαβρανάκης - guitars
Νίκη Καραγεώργου - keyboards, samples and backing vocals
Δημήτρης Καλαντζής- drums
Duru- bass

Η πρώτη μας γνωριμία με τους Transistor γίνεται μεσα από το τραγούδι "Living" στη συλλογής "blessed and cursed", την επιμέλεια της οποίας έχει αναλάβει ο γνωστός παραγωγός και d.j. Δημήτρης Παπασπυρόπουλος, ο οποίος έχει συμβάλει στο αποτέλεσμα και του νέου ραδιοφωνικόυ τους δίσκου με τον τίτλο "Τhings you miss when you blink" το οποίο κάνει ήδη θραύση όπoυ και αν παιχτεί.Το ντεμπούτο album των Transistor “Things You Miss When You Blink” περιέχει 12 τραγούδια. Ανάμεσά τους μία διασκευή του “Big Love” των Fleetwood Mac, καθώς και μία συνεργασία με τον Craig Walker (πρώην φωνή των Archive) στο τραγούδι “Lover (Name it what you will)”.
Μπορείται να τους επισκεφτείτε στη σελίδα τους στο Myspace και να ακούσετε τη δουλεία τους.
Θα εμφανιστούν: 30 Μαϊου 2009 9:οο Gagarin-supporting Yoav Αθήνα
16 Ιουλίου 2009 8:00 Θέατρο Γης-supporting JAMES Θεσσαλονίκη

27 με 31 Μαΐου, στην Τεχνόπολις, Γκάζι.

Το ετήσιο ραντεβού με την τζαζ μουσική δίνουν και φέτος οι Αθηναίοι στην «Τεχνόπολις».

Στο 9ο Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Τζαζ που διοργανώνει η «Τεχνόπολις» (Προαύλειος χώρος, Πειραιώς 100 Γκάζι) θα «παρελάσουν» από την σκηνή 14 από τα πλέον σημαντικά συγκροτήματα του είδους από ισάριθμες χώρες της Ευρώπης.

Φέτος αναμένεται να επισκευτούν περισσότεροι από 45.000 Αθηναίοι και Αθηναίες το πενθήμερο αυτό ραντεβού με την Τζαζ».
Κατά την διάρκεια του Φεστιβάλ θα δοθούν από τρεις συναυλίες την ημέρα, η ώρα έναρξης των οποίων έχει καθοριστεί για τις 21.00 και η διάρκεια τους θα ολοκληρώνεται έως τα μεσάνυκτα. Όπως κάθε χρόνο την πρώτη ημέρα η «Big Band» του Δήμου Αθηναίων θα ανοίξει την αυλαία του Φεστιβάλ με ένα ξεχωριστό πρόγραμμα.
Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.

Συγκεκριμένα το πρόγραμμα έχει διαμορφωθεί ως εξής:
Τετάρτη 27.05

21.00 Grand opening από την «Big Band» του Δήμου Αθηναίων
22.00 Benni Chawes (Δανία)
23.00 Ángela Tröndle & Mosaik (Αυστρία)

Πέμπτη 28.05

21.00 Nordic Sounds (Εσθονία)
22.00 Teun Verbruggen "Warped Dreamer" (Βέλγιο)
23.00 Γιάννης Κασσέτας & the funk wizards (Ελλάδα)

Παρασκευή 29.05

21.00 Jerez-Texas (Ισπανία)
22.00 Wired Paradise (Ολλανδία)
23.00 Marco di Gennaro & Luca Velotti Duo (Ιταλία)

Σάββατο 30.05

21.00 Kaisa Kulmala-Trio (Φινλανδία)
22.00 Miriam Bayle Band (Τσεχία)
23.00 Maria João Quartet (Πορτογαλία)

Κυριακή 31.05

21.00 The David Kollar Band (Σλοβακία)
22.00 Maxime Bender Group (Λουξεμβούργο)
23.00 Aved-Fenyvesi Quartet (Ουγγαρία)

To Εγχειρίδιο Βλακείας του Διονύση Χαριτόπουλου είναι ένα εγχειρίδιο αυτογνωσίας, μια συμπυκνωμένη φιλοσοφία ζωής με επίκεντρο τη νόηση και την κατανόηση, την ευφυΐα και την ανοησία, τη βλακεία και τον βλάκα. Τα σχετικά φαινόμενα εξετάζονται τόσο από την ιστορική και ανθρωπολογική τους πλευρά όσο και ως κλινικά συμπτώματα της σύγχρονης ζωής.

Ο ίδιος ο συγγραφέας σημειώνει με νόημα στο οπισθόφυλλο του βιβλίου: «Επειδή όλοι υποτιμάμε τον αριθμό των ηλιθίων ανάμεσά μας και κάθε τόσο μας αιφνιδιάζουν πρόσωπα “υπεράνω υποψίας” μάλλον πρέπει να ξανασυστηθούμε…»

Ένα χαρακτηριστικό αποφθεγματικό κείμενο, το υπ’ αριθμόν 18, ενδεικτικό και του πολύ προσωπικού ύφους του συγγραφέα που συνδυάζει το χιούμορ με τη σοβαρότητα, τον πρωτότυπο αφορισμό με την τεκμηρίωση, την οξυδέρκεια με τη λαϊκή σοφία είναι:

18.

Ίσως καμιά ιδιότητα του ανθρώπου δεν βοήθησε τόσο τη διανοητική του ανάπτυξη όσο η προσοχή· αυτή η πολύτιμη ικανότητα του μυαλού να συγκεντρώνεται με ένταση, που διαθέτουν όλα τα συλληπτικά ζώα: η γάτα όταν φερμάρει το ποντίκι, ο αητός όταν εντοπίζει από ψηλά το θήραμα, η τίγρη που προσηλώνεται τόσο ολοκληρωτικά στο υποψήφιο θύμα της, ώστε λέγεται ότι μπορείς να την πλησιάσεις. Χάρη στην προσοχή, το δίποδο μπορεί και «συλλαμβάνει» όλες τις πτυχές της ζωής, αποκτά σαφέστερη αντίληψη του κόσμου και γίνεται πιο προνοητικό και αποτελεσματικό. Δεν λένε τυχαία τον οξύνου «γάτα», «σαΐνι»-«ξεφτέρι» (είδη γερακιών) ή «αητό», που «δεν του ξεφεύγει τίποτα», ενώ τον χοντροκέφαλο «μπούφο», «ζώο» και «βόδι», που «δεν βλέπει την τύφλα του», γιατί ο ένας παρατηρεί τον κόσμο με περισκόπιο κι ο άλλος με μακαρόνι.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Διονύσης Χαριτόπουλος γεννήθηκε το 1947 στην Αθήνα και μεγάλωσε στον Πειραιά. Μεταξύ των ετών 1976-1996 εξέδωσε τα πεζά: - Δανεικιά γραβάτα, διηγήματα - 525 τάγμα πεζικού, μυθιστόρημα - Τα παιδιά της Χελιδόνας, μυθιστόρημα - Δέσποινα, νουβέλα - Τη νύχτα που έφυγε ο Μπούκοβι, διηγήματα - Εναντίον του Marlboro, μυθιστόρημα - Από εδώ πέρασε ο Κιλρόι, νουβέλα. Στη συνέχεια εξέδωσε το ιστορικό έργο Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων, μια ολοκληρωμένη και τεκμηριωμένη βιογραφία του Άρη Βελουχιώτη – τα θεατρικά έργα Λίστα γάμου και Αυγά μαύρα, το δοκιμιακό Ημών των ιδίων, και το 2005 το πολυδιαβασμένο μυθιστόρημα Ο άνεμος κουβάρι. Όλα τα βιβλία του έχουν κάνει αλλεπάλληλες εκδόσεις.

"Psycko Girl"

Ολα ειναι δρομος. Ειναι μονοπατια που πρεπει να διανυσουμε, η επιλεγουμε να διανυσουμε και μερικα απο αυτα κρυβουν τη μοναξια. Και ειναι παντα αβασταχτη. Ειναι της μοιρας; Υπαρχει μοιρα; Χωρις τη μοναξια ομως γινεται να εκτιμησουμε την συντροφια;
Ολα ειναι δρομος. Κατι ατελειωτο. Ετσι φαινεται να ειναι και η μοναξια. Και ειναι κατι απο το οποιο δε γινεται να σωθουμε μονοι μας. Αναγκαστικα πρεπει να βρεθει καποιος να μας σωσει.
Ολα ειναι δρομος, δηλαδη ενα διαρκες ταξιδι και τοτε προορισμος τι ειναι; Ο θανατος;
Η μοναξια ειναι αδιακριτη, χτυπαει τοσο τους καλλιεργημενους ανθρωπους (καθηγητης στο πρωτο κομματι), οσο και τους πιο λαϊκους (τριτο κομματι). Υπαρχει παντου. Τοσο στον πολιτισμο (Θεσσαλονικη) τοσο και μακρια απο αυτον (Εβρος).

Σπονδυλωτή ταινία, μια από τις σημαντικότερες του Παντελή Βούλγαρη, που μέσα από τρεις εντελώς αυτόνομες και ανεξάρτητες ιστορίες πραγματεύεται την πορεία των ηρώων του μέσα στην αέναη κούρσα της ζωής. Η ανθρώπινη ζωή, ως τον τελειωτικό σταθμό της διαδρομής της, παραμένει πάντα εύθραυστη και ευάλωτη σε ένα άπειρο πλήθος διαδοχικών στιγμών. Αυτές οι στιγμές είναι μοναδική μονάδα μέτρησης του αδιάκοπα εμπρόσθιως μεταβαλλόμενου χρόνου. Και ο πόνος είναι η μόνη συντροφιά καθώς η μοναξιά, σε σωματικό και κυρίως ψυχολογικό επίπεδο, επιβεβαιώνει το άτοπο της ταύτισης δυο οποιονδήποτε ανθρώπινων ζωών.


Πηγή video www.greek-movies.com

Ευχαριστώ την αγαπημένη φίλη μου "psycko girl" που μου πρότεινε αυτή την ταινία.. Αναμένονται κι άλλες επιλογές της..

Η Κατερίνα Γώγου αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ελληνική ποίηση. Η αιώνια έφηβος, η οργισμένη, η πιο σπαρακτικά ραγισμένη φωνή της γενιάς της. Μια ποιήτρια που έγραφε για να μην εκραγεί, που είχε κάνει τον πόνο και το παράπονο στίχους, κι αυτοί οι στίχοι ήταν παραπονεμένοι και οργισμένοι, αλλά πάνω απ’ όλα αληθινοί.
Όπως αναφέρει κάποιος φίλος γι’ αυτήν στο Ιnternet: “Η Κατερίνα Γώγου έκανε ποίηση σε μια εποχή που οι άλλοι ‘ποιητές’ έκαναν δημόσιες σχέσεις. Πάνω απ’ όλα ήταν η ίδια ποίηση. Ανάμεσα σε χάπια, ποτά, σβησμένα τσιγάρα, φτωχογειτονιές, προδοσίες…”. Όσα χρόνια κι αν περάσουν η Γώγου θα παραμένει η ποιήτρια των νεοτέρων γενιών, αφού με τους νέους, κατά κύριο λόγο “συνομίλησε”. Όπως αναφέρει ο Λεωνίδας Χρηστάκης, η Κατερίνα ήταν έξω από κάθε λογής εκδοτικά και καλλιτεχνικά κυκλώματα και κλίκες και γι’ αυτό σπάνια γίνονταν γι’ αυτήν αναφορές στα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης. Ο Τηλέμαχος Χυτήρης, ποιητής και πρώην υπουργός δε δίστασε να χαρακτηρίσει την Κατερίνα σαν τον: “Μαγιακόφσκι της Πλατείας Εξαρχείων”.
Το σίγουρο είναι ότι η Κατερίνα ήταν ένας ασυμβίβαστος άνθρωπος, κάποια που δεν άντεχε όλο αυτό τον πόνο και την αθλιότητά γύρω της, και έβγαζε ποιητικές κραυγές μπας και ξυπνήσουν οι χαρτοφυλακένιοι άνθρωποι. Οι κραυγές της δεν πήγαν χαμένες, αφού όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι διαβάζουν την ποίησή της, όλο και περισσότεροι αληθινοί άνθρωποι την ανακαλύπτουν.
25 ΜΑΪΟΥ
Ένα πρωί θ' ανοίξω την πόρτα
και θα βγω στους δρόμους
όπως και χτες.
Και δεν θα συλλογιέμαι παρά
ένα κομμάτι από τον πατέρα
κι ένα κομμάτι από τη θάλασσα
-αυτά που μ' άφησαν-
και την πόλη. Την πόλη που τη σάπισαν.
Και τους φίλους μας που χάθηκαν.
Ένα πρωί θα ανοίξω την πόρτα
ίσα ολόισα στη φωτιά
και θα μπω όπως και χτες
φωνάζοντας "φασίστες!!"
στήνοντας οδοφράγματα και πετώντας πέτρες
μ' ένα κόκκινο λάβαρο
ψηλά να γυαλίζει στον ήλιο.
Θ' ανοίξω την πόρτα
και είναι -όχι πως φοβάμαι-
μα να, θέλω να σου πω, πως δεν πρόλαβα
και πως εσύ πρέπει να μάθεις
να μην κατεβαίνεις στο δρόμο
χωρίς όπλα όπως εγώ
- γιατί εγώ δεν πρόλαβα-
γιατί τότε θα χαθείς όπως και εγώ
"έτσι" "αόριστα"
σπασμένη σε κομματάκια
από θάλασσα, χρόνια παιδικά
και κόκκινα λάβαρα.
Ένα πρωί θ' ανοίξω την πόρτα
και θα χαθώ
με τ΄όνειρο της επανάστασης
μες την απέραντη μοναξιά
των δρόμων που θα καίγονται,
μες την απέραντη μοναξιά
των χάρτινων οδοφραγμάτων
με το χαρακτηρισμό -μην τους πιστέψεις!-
Προβοκάτορας.



Το βίντεο αποτελεί απόσπασμα από την ταινία "Παραγγελιά".Η «Παραγγελιά», σε σενάριο και σκηνοθεσία Παύλου Τάσιου, είναι η ιστορία και η διερεύνηση της προσωπικότητας του Νίκου Κοεμτζή, που μαχαίρωσε ένα βράδυ σε μια ταβέρνα τους άντρες μιας παρέας, επειδή προσπάθησαν να του πάρουν τη σειρά στο χορό. Ο σκηνοθέτης Παύλος Τάσιος, λειτουργώντας περισσότερο σαν κοινωνικός μελετητής παρά σαν δικαστής, έφτιαξε μια ταινία, που αναφέρεται σε πτυχές της ζωής του Νίκου Κοεμτζή, οι οποίες έκρυβαν τους λόγους και τα αίτια που τον οδήγησαν στο έγκλημα. Το ταραγμένο οικογενειακό περιβάλλον, στο οποίο μεγάλωσε, η φτώχεια και η αποστροφή της κοινωνίας απέναντί του, είναι βασικές αιτίες που οπλίζουν το χέρι του Κοεμτζή, το οποίο, με αφορμή την «παραγγελιά», σπέρνει το θάνατο. Η ταινία έχει πάρει πέντε βραβεία (καλύτερης ταινίας, ανδρικής ερμηνείας - Αντώνης Αντωνίου, μουσικής, μοντάζ, ηχοληψίας) στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1980. Πρωταγωνιστούν: Αντώνης Αντωνίου, Ολια Λαζαρίδου, Κατερίνα Γώγου, Αντώνης Καφετζόπουλος, Σοφία Ρούμπου, Νικήτας Τσακίρογλου, Γιώργος Ζορμπάς, Βίκυ Βανίτα, Γιώργος Κοτανίδης

Ο Django Reinhardt, ΗΤΑΝ ΣΙΓΟΥΡΑ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΚΙΘΑΡΙΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ... «Ο Τζάνγκο», μας λέει ο κιθαρίστας Φιλίπ Κιγεριέρ ή Ντουντού, «έπαιζε με τρία δάχτυλα -τα δυο του ήσαν καμένα- κι ακουγόταν σαν ολόκληρη ορχήστρα. Εκανε τζαζ με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Σήμερα, όλο και περισσότεροι αρχίζουν ν' ανακαλύπτουν το μεγαλείο που κρύβει η εκπληκτική μουσική του»...

Το JUGGLING …είναι παιχνίδι επιδεξιότητας που πάνω απ’ όλα διασκεδάζει, ενώ… ασκεί την ικανότητα συγκέντρωσης… βελτιώνει την αντίληψη του χώρου… γυμνάζει …αποκαλύπτει την μαγεία του ρυθμού και της αρμονικής κίνησης και… χαρίζει συχνές και δυνατές εμπειρίες κορυφής, δηλαδή έντονα ευχάριστες στιγμές, σ’ αυτόν που υπερβαίνει τον εαυτό του και πετυχαίνει ένα καινούργιο κόλπο!

Η κατάκτηση της τεχνικής μπορεί να σε οδηγήσει σε ένα δρόμο ζεν ή σε ένα δρόμο … glam, εξαρτάται από το τι τύπος είσαι! Κάποιοι αποφασίζουν να εμφανιστούν δημόσια και να δείξουν μπροστά σε κοινό τη τέχνη τους, για άλλους είναι απλά hobby για προσωπικές στιγμές χαλάρωσης ή μόνο για καμιά παραλία.

Πάντως το juggling ‘ντυμένο’ με μουσική, χορό και θέατρο μπορεί να γίνει ένα εξαιρετικά απολαυστικό θέαμα.

ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ juggling …όπως και στο λεγόμενο ‘μοντέρνο τσίρκο’, έχει επικρατήσει μια τάση για στενότερη συνεργασία με τις μεγάλες τέχνες, που το αναβάθμισε εντυπωσιακά.

Η μουσική, ο χορός και το θέατρο έχουν εμπλουτίσει τη μορφή του juggling και του έχουν χαρίσει πολυπλοκότητα και ποικιλία κάνοντάς το ένα πολύ δημοφιλές θέαμα.

Μεγάλοι σύγχρονοι θίασοι τσίρκο, όπως το καναδικό ‘cirque de soleil’, προσλαμβάνουν πια επώνυμους σκηνοθέτες, χορογράφους και μουσικούς κι ανεβάζουν υπερπαραγωγές με ζογκλερικό και ακροβατικό περιεχόμενο προσφέροντας θέαμα υψηλών αξιώσεων!

Από το www.zogler.gr

Τα κόμικς, που είναι γνωστά και ως ένατη τέχνη, είναι μια μορφή οπτικής τέχνης που αποτελείται από εικόνες που συνήθως συνδυάζονται με κείμενο, το οποίο συχνά βρίσκεται σε συννεφάκια κειμένου ή λεζάντες. Ο μεγάλος θεωρητικός και δημιουργός κόμικς Σκοτ Μακ Λάουντ στο βιβλίο του Understanding Comics δίνει έναν πλήρη ορισμό της τέχνης σαν "σχήματα και εικόνες ευρισκόμενα εσκεμμένα σε σειρά με σκοπό να μεταδώσουν πληροφορίες και/ή να προκαλέσουν μια αισθητική αντίδραση από τον χρήστη". Ο ορισμός αυτός αφήνει ορθά έξω τις γελοιογραφίες που είναι μεμονωμένες εικόνες, αφού στα κόμικς υπάρχει σαφώς μια αφηγηματική αλληλουχία μεταξύ των εικόνων. Η ύπαρξη κειμένου επίσης δεν είναι απαραίτητη.
Ενώ αρχικά χρησιμοποιήθηκαν για να εικονογραφηθούν καρικατούρες και για να διασκεδάσουν με απλές και συνηθισμένες ιστορίες, έχουν πλέον εξελιχτεί σε μορφή τέχνης, με πολλά υποείδη. Τα πιο συνηθισμένα είδη κόμικς είναι τα κόμικς στριπ σε εφημερίδες και περιοδικά (και όχι μόνο), όπου μια μικρή ιστορία ξετυλίγεται μέσα σε τρία ή τέσσερα καρέ και οι μεγαλύτερες ιστορίες σε ειδικά περιοδικά, εικονογραφημένες νουβέλλες και άλμπουμ, γνωστές απλά σαν κόμικς ή βιβλία κόμικς. Τα κόμικ στριπ στις εφημερίδες και τα περιοδικά είναι συνήθως δευτερεύουσας σημασίας, προορισμένα να κάνουν ένα γρήγορο κοινωνικό ή πολιτικό σχόλιο και οι σκηνοθετικές - αφηγηματικές τους δυνατότητες είναι βέβαια περιορισμένες αφού πρόκειται για μια απλή λωρίδα (στριπ) με μερικά καρέ στη σειρά. Αντίθετα, στα περιοδικά κόμικς αποτελούν το κύριο υλικό, εκτείνονται σε ολόκληρες σελίδες κι εκεί οι ιστορίες παρουσιάζονται είτε σε συνέχειες από τεύχος σε τεύχος είτε αυτοτελώς. Αναλόγως το πως ορίζει κανείς τα κόμικς, οι ρίζες τους μπορούν να αναζητηθούν στο 15ο αιώνα ή ακόμα και στα Αιγυπτιακά ιερογλυφικά. Παρόλα αυτά, η σημερινή μορφή τους (με καρέ και κείμενο σε συννεφάκια ή λεζάντες) εμφανίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα. Πρωτοπόροι λοιπόν του είδους θεωρούνται για την μεν Ευρώπη το περιοδικό Ally Sloper's Half Holiday που κυκλοφόρησε στην Αγγλία το 1884 για τις δε ΗΠΑ το Hogan's Alley του Ρίτσαρντ Άουτκολτ (Richard Outcault), του οποίου κύριος χαρακτήρας ήταν το Κίτρινο Παιδί και ξεκίνησε να δημοσιεύεται σαν ένθετο στριπ σε εφημερίδες το 1895.
Τα κόμικς γνώρισαν μεγάλη ανάπτυξη στις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα στην Αμερική, κυρίως από τις ιστορίες με υπερήρωες εταιριών όπως η DC Comics και η Marvel comics. Στην Ευρώπη υπήρχε μια μικρή σκηνή, που ξεκίνησε με πρωτοπόρους τους Βέλγους και εκδόσεις όπως ο Τεντέν και το περιοδικό Spirou. Μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο με την άφιξη των αμερικάνικων κόμικς στην Ευρώπη αλλά και τη μεσολάβηση της δεκαετίας του '60, που αγκάλιασε αντικουλτούρες όπως τα κόμικς, αυτά σιγά-σιγά καθιερώθηκαν ως σοβαρό είδος τέχνης.

Η street art είναι κάθε μορφή τέχνης που αναπτύσσεται στούς δρόμους-αν κ ο όρος συνήθως αναφέρεται στην παράνομη φύση της τέχνης.Ο όρος μπορεί να συμπεριλάβει τα graffiti,stencil,sticker art,wheatpasting and street poster art,video projection,παραποίηση ενός έργου τέχνης ή των σημάτων ενός δρόμου.Γενικά,χρησιμοποιούμε τον όρο street art για να ξεχωρίσουμε την έκφραση της σύγχρονης τέχνης σε δημόσιο χώρο από τα τοπικά graffiti,τον βανδαλισμό κ την εταιρική τέχνη(αν κ πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις).

Τα κίνητρα κ τα αντικείμενα που παρακινούν τους street artists ποικίλουν όσο κ οι καλλιτέχνες οι ίδιοι.Η street art είναι μια γέφυρα για να φτάσουμε το κοινό,κ τα συχνά θέματα περιλαμβάνουν προσαρμογές,ανατροπές,κ άλλα πολιτιστικά εμπόδια,την κατάργηση της ιδιωτικής περιουσίας κ την ανάκτηση των δρόμων.Αυτό δεν είναι απαραίτητα αναρχικός τρόπος σκέψης,αντίθετα είναι προσωπική επανάσταση του κάθε καλλιτέχνη.Άλλοι street artists απλά βλέπουν σημεία της πόλης διαθέσιμα για προσωπική έκφραση,ενώ άλλοι μπορεί να εκτιμούν τα ρίσκα κ τις προκλήσεις που συνδέονται με την παράνομη τέχνη.

Η τέχνη αυτή δεν απευθύνεται σε κάποια συγκεκριμένη κοινωνική τάξη γι’αυτό κ εκτέθεται στα πιο ευτελή σημεία της πόλης,δηλαδή τους τοίχους της που πάντα αποτελούσαν ιδανικό καμβά για την αποτύπωση της δουλειάς σου.Η street art δεν είναι επιβλαβής για τους απλούς πολίτες αλλά για τους πολιτικούς,τους συντηρητικούς ,γενικά για όσους νιώθουν να προσβάλλονται από τους “λερωμένους” τοίχους της πόλης κ φυσικά,για τους ίδιους τους καλλιτέχνες.

sticker art


Street installation


Painting/Stencil


Stencil

Poster


Painting


Από το http://gsusart.wordpress.com

Αγαπητοί φίλοι της μουσικής,

η διοργανωτική ομάδα του ετήσιου θεσμού ΜΑΙΟΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΜΕΘΕΞΗΣ και το Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, κοινοποιούν με χαρά τις εκπαιδευτικές και συναυλιακές δράσεις της διοργάνωσης.
Οι δραστηριότητες πραγματοποιούνται καθ' όλη τη διάρκεια του Μήνα και κορυφώνονται κατά την τελευταία εβδομάδα του Μαίου. Η παρουσία σας σε αυτές θα μας χαροποιήσει ιδιαίτερα!

Το πρόγραμμα είναι το εξής:

29-31 Μαΐου
ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ:
«Καλλιέργεια της μουσικής τέχνης στην Ελλάδα της Ευρώπης»

Για αναλυτικές πληροφορίες σε σχέση με το πρόγραμμα, παρακαλούμε επισκεπτείτε τον ιστότοπο της διοργάνωσης (www.methexis.uom.gr)

______________________________________


ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ - ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ


11- 17 Μαΐου
Σεμινάριο ερμηνείας της μουσικής του J. Haydn με τον Γιώργο Χατζηνίκο

4 / 13 / 22 / 25 Μαΐου
Σεμιναριακός κύκλος : «Πρόληψη μυοσκελετικών διαταραχών των μουσικών»
με την Ελένη Φωτιάδου

20 / 21 Μαΐου
Σεμινάριο-Εργαστήριο Μουσικοθεραπείας
με τη Ξανθούλα Ντακοβάνου

26 Μαΐου
Σεμινάριο: «Από τη μουσική της αρχιτεκτονικής στην αρχιτεκτονική της μουσικής» με το Νίκο Τσινίκα

____________________________________________


ΜΟΥΣΙΚΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ - ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ - ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ


Kυριακή 17 Μαΐου, ώρα 20:30
Συναυλία της ορχήστρας του τμήματος με έργα Ν. Σκαλκώτα και J.Haydn
Διεύθυνση ορχήστρας: Γιώργος Χατζηνίκος, Σολίστ: Σιμόνα Μιχάϊ

Τετάρτη 27 Μαΐου
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ NIKO ΣΑΡΑΓΟΥΔΑ ΚΑΙ ΓΙΑΣΕΜΗ ΚΑΝΤΑΡΤΖΟΓΛΟΥ
Eργαστήριο: ώρα 14:00 - 17:00, Αμφιθέατρο Τελετών
Συναυλία - Βράβευση: ώρα 20:30, Αμφιθέατρο Τελετών
Κατά τη διάρκεια της μουσικής παράστασης θα πραγματοποιηθεί εισήγηση/παρουσίαση των τιμώμενων καλλιτεχνών, από τους κ. Σωκράτη Σινόπουλο (λέκτορας του Τμήματος Επιστήμης και Τέχνης) και Θύμιο Ατζακά (λέκτορας, υπό διορισμό, του Τμήματος Επιστήμης και Τέχνης), καθώς ζωντανές μουσικές παρεμβάσεις των φοιτητών της κατεύθυνσης Ελληνικής Παραδοσιακής / Δημοτικής Μουσικής του τμήματος.

Παρασκευή 29 Μαΐου
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ROSS DALY
Eργαστήριο: ώρα 14:00 - 17:00, Aίθουσα Συνεδρίων
Συναυλία - Βράβευση: ώρα 21:00, Αμφιθέατρο Τελετών
Kατά τη διάρκεια της μουσικής παράστασης θα πραγματοποιηθεί εισήγηση/παρουσίαση των τιμώμενων καλλιτεχνών, από τους κ. Σωκράτη Σινόπουλο (λέκτορας του Τμήματος Επιστήμης και Τέχνης) και Θύμιο Ατζακά (λέκτορας, υπό διορισμό, του Τμήματος Επιστήμης και Τέχνης), καθώς ζωντανές μουσικές παρεμβάσεις των φοιτητών της κατεύθυνσης Ελληνικής Παραδοσιακής / Δημοτικής Μουσικής του τμήματος.

Σάββατο 30 Μαΐου, ώρα 21:00
Συναυλία "Ερωή Ποιητικής" με έργα φοιτητών και διδασκόντων. Προσκεκλημένοι καλλιτέχνες: Elena Garcia Blay (τραγούδι), Γιώργος Παπαδόπουλος (φλαμέγκο κιθάρα), Δημήτρης Κουκουλιτάκης

Κυριακή 31 Μαΐου
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΠΕΤΡΟΛΟΥΚΑ ΧΑΛΚΙΑ
Eργαστήριο: ώρα 17:00 - 19:30, Aίθουσα 13
Συναυλία - Βράβευση: ώρα 20:00, Αμφιθέατρο Τελετών
Kατά τη διάρκεια της μουσικής παράστασης θα πραγματοποιηθεί εισήγηση/παρουσίαση των τιμώμενων καλλιτεχνών, από τους κ. Μάνο Αχαλινοτώπουλο (λέκτορας, υπό διορισμό, του Τμήματος Επιστήμης και Τέχνης) και Γιάννη Ζαρία (διδάσκων του Τμήματος Επιστήμης και Τέχνης), καθώς ζωντανές μουσικές παρεμβάσεις των φοιτητών της κατεύθυνσης Ελληνικής Παραδοσιακής / Δημοτικής Μουσικής του τμήματος.

Κυριακή 31 Μαΐου
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΝΙΤΣΑ ΤΣΙΤΡΑ
Eργαστήριο: ώρα 14:00 - 17:00, Aίθουσα 13
Συναυλία - Βράβευση: ώρα 20:00, Αμφιθέατρο Τελετών
Kατά τη διάρκεια της μουσικής παράστασης θα πραγματοποιηθεί εισήγηση/παρουσίαση των τιμώμενων καλλιτεχνών, από τους κ.Μάνο Αχαλινοτώπουλο (λέκτορας, υπό διορισμό, του Τμήματος Επιστήμης και Τέχνης) και Γιάννη Ζαρία (διδάσκων του Τμήματος Επιστήμης και Τέχνης), καθώς ζωντανές μουσικές παρεμβάσεις των φοιτητών της κατεύθυνσης Ελληνικής Παραδοσιακής / Δημοτικής Μουσικής του τμήματος.

Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Η ομάδα διοργάνωσης,
Ηλίας Παπαδόπουλος, Αθανάσιος Ζέρβας, Λελούδα Στάμου, Κώστας Χασιώτης, Σωκράτης Σινόπουλος, Ελένη Καλλιμοπούλου, Θύμιος Ατζακάς, Μάνος Αχαλινωτόπουλος, Χριστίνα Σιδηροπούλου, Γιάννης Ζαρίας


Aναλυτικές πληροφορίες:
http://www.methexis.uom.gr

O Jose Gonzalez ξεχώρισε ως ένας χαρισματικός indie-folk τραγουδοποιός που έγινε γνωστός τόσο για τις πρωτότυπες συνθέσεις του όσο και για τις εξαιρετικές ακουστικές διασκευές του στα τραγούδια Heartbeats των Knife, το Love will tear us apart των Joy Division και το Teardrop των Massive Attack.
Έχοντας ξεκινήσει τη μουσική του σταδιοδρομία από punk μπάντες ο σουηδός τραγουδοποιός, με το ιδιαίτερο ρυθμικό και μελωδικό παίξιμο στην κιθάρα, γίνεται ευρύτερα γνωστός μετά την παραχώρηση της διασκευής του στο Heartbreaks το 2005, σε διαφήμιση μεγάλης πολυεθνικής εταιρίας.
Με τον πρώτο κιόλας δίσκο, Venner το 2003, οι κριτικές που λαμβάνει είναι διθυραμβικές από τον τύπο, ενώ οι κριτικοί δεν διστάζουν να τον παρομοιάσουν με μεγάλα ονόματα όπως ο Nick Drake, o Tim Buckley και ο Elliot Smith. Το 2007 κυκλοφορεί το δεύτερο album του με τίτλο In Our Nature και έρχεται να καταλάβει δεσπόζουσα θέση στην σύγχρονη τραγουδοποιΐα.

Σε εξέλιξη είναι το 62ο φεστιβάλ των Καννών που διεξάγεται φέτος στο διάστημα 13-24 Μαΐου. Προβάλονται φέτος 54 συνολικά ταινίες στα 5 τμήματά του: Διαγωνιστικό (20 ταινίες) , Ενα Κάποιο Βλέμμα (20 ταινίες), Εκτός Συναγωνισμού (5 ταινίες), Μεταμεσονύκτιες Προβολές (3 ταινίες) και Ειδικές Προβολές (6 ταινίες), όπως ανακοίνωσε ο Τιερί Φρεμό.

Φέτος στις Κάννες υποβλήθηκαν συνολικά 1670 ταινίες μεγάλου μήκους από 120 χώρες. Συνολικά, συμπεριλαμβανομένων και των ταινιών μικρού μήκους, υποβλήθηκαν 4272 ταινίες.

Η κριτική επιτροπή, με πρόεδρο τη Γαλλίδα ηθοποιό Ιζαμπέλ Ιπέρ, που θα κληθεί να κρίνει και να αποφασίσει σε ποια ταινία θα απονείμει τον φετινό Χρυσό Φοίνικα, θα έχει σίγουρα δύσκολο έργο καθώς ανάμεσα στους σκηνοθέτες που διαγωνίζονται με τις ταινίες τους περιλαμβάνονται μεγάλα ονόματα όπως ο Πέδρο Αλμοδόβαρ, η Τζέιν Κάμπιον, ο Μίκαελ Χάνεκε, ο Ανγκ Λι, ο Κεν Λόουτς, ο Αλέν Ρενέ, ο Κουέντιν Ταραντίνο και ο Λαρς φον Τρίερ, ορισμένοι ήδη βραβευμένοι με τον Χρυσό Φοίνικα των Κανών.

Για πρώτη φορά, μετά το Χρυσό Φοίνικα του Θεόδωρου Αγγελόπουλου το 1998 (”Η Αιωνιότητα και μια Μέρα”), μια ελληνική ταινία θα συμμετάσχει στο επίσημο πρόγραμμα του φεστιβάλ και συγκεκριμένα ο “Κυνόδοντας” του Γιώργου Λάνθιμου, που επελέγη να προβληθεί στο παράλληλο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα .

«Μουσεία και Πολιτιστικός Τουρισμός» είναι το θέμα του εορτασμού της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων για το 2009, ενός θεσμού που καθιερώθηκε το 1977 από το Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων (ICOM), στο πλαίσιο της προσπάθειάς του να αναδειχθεί ο ρόλος των μουσείων στη σύγχρονη κοινωνία.
Στόχος λοιπόν του φετινού εορτασμού είναι να αναδειχθεί η διαδραστική και αρμονική σχέση που πρέπει να αναπτύσσεται ανάμεσα στα μουσεία και τον τουρισμό, γεγονός που θα συμβάλει τόσο στη διάσωση της φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς όσο και στη διάδοση των αξιών που εκφράζουν.
Στο πλαίσιο αυτό, το Ελληνικό Τμήμα του ICOM διοργανώνει ποικίλες πολιτιστικές εκδηλώσεις σε ολόκληρη την Ελλάδα, ενώ στις 18 Μαΐου, ημέρα του εορτασμού, η είσοδος θα είναι ελεύθερη σε όλα τα μουσεία.
Τιμώμενο Μουσείο για το 2009 είναι το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, που ιδρύθηκε το 2000 και έχει συμβάλει στην προβολή της σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα. H κεντρική εκδήλωση του εορτασμού θα γίνει στην Αθήνα, στο Κτήριο του Ωδείου Αθηνών (Βασ. Γεωργίου Β και Ρηγίλλης) στις 18 Μαΐου, στις 19:30.
Από το περιοδικό Αρχιολογία

Οι Gogol Bordello αποτελούν ένα πολυφυλετικό πανκ συγκρότημα από την ανατολική Νέα Υόρκη που σχηματίστηκε το 1999 και είναι γνωστό για τη σκηνική παρουσία του κατά τη διάρκεια των συναυλιών που δίνει. Η μουσική της μπάντας είναι επηρρεασμένη από την μουσική των Ρομά, καθώς και ο πυρήνας των μελών της κατάγονται από την ανατολική Ευρώπη. Κυριάρχα όρνανα στη μουσική τους αποτελούν το ακορντεόν και το βιολί (σε μερικά άλμπουμ και το σαξόφωνο) ενώ το ύφος τους παραπέμπει σε πανκ και dub μουσική, ενώ ο στίχος τους είναι πολυγλωσσικός. Ο Phill Jupitus έχει περιγράψει την μπάντα "είναι κάτι σαν οι Clash και οι Pogues να παλεύουν... κάπου στην ανατολική Ευρωπη".

Οι Beirut (που στα αγγλικά σημαίνει Βηρυττός) είναι το μουσικό συγκρότημα του 22χρονου Ζαχ Κόντον από τη Σάντα Φε των ΗΠΑ. ανατολικο-ευρωπαϊκών και λαϊκών ήχων. Η μουσική που παίζουν οι Beirut μπορεί να περιγραφτεί ως φολκ, ποπ, world, neo-balkan ενώ έχει αρκετά στοιχεία της μουσικής της Ανατολικής Ευρώπης.

Ο Κόντον είναι το βασικό μέλος των Beirut. Το βασικό όργανο που παίζει είναι το ουκουλέλε (είδος κιθάρας μικρού μεγέθους), καθώς δεν μπορεί να παίξει κιθάρα εξαιτίας ενός τραυματισμού του στον καρπό, που εμποδίζει το χέρι του να αγκαλιάσει πλήρως το λαιμό της κιθάρας.Αν και νέος ο Ζαχ Κόντον, έχει προλάβει να κυκλοφορήσει ήδη μερικά προσωπικά άλμπουμ. Ηχογράφησε το μουσικό κομμάτι ηλεκτρονικής μουσικής, The Joys of Losing Weight με το όνομα "The Real People" όταν ήταν 15 ετών (το στυλ του κομματιού έμοιαζε με το Scenic World από το Gulag Orkestar). Στα 16 του, ηχογράφησε ένα ολόκληρο άλμπουμ. Ακόμα κυκλοφόρησε ένα EP άλμπουμ με τίτλο Small Time American Bats κάτω απο το όνομα 1971. Το άλμπουμ καταγράφηκε το 2001-2002 και ποτέ δεν κυκλοφόρησε επίσημα. Ο Κόντον φοίτησε στο Santa Fe High School, όπου ήταν σπουδαστής έως ότου το άφισε στην ηλικία 16, για να ταξιδεψει την Ευρώπη όπου πρωτοήρθε σε επαφη με τη βαλκανική και τσιγγάνικη μουσική και με καλλιτέχνες όπως ο Μπόμπαν Μάρκοβιτς και ο Γκόραν Μπρέγκοβιτς.

Το 2006, οι Beirut κυκλοφόρησαν δύο ηχογραφήσεις (Gulag Orkestar και Lon Gisland) εμπνευσμένες από την βαλκανική μουσική μέσω της δισκογραφικής εταιρίας BA DA Bing. Και οι δύο είναι διαθέσιμες στην δεύτερη έκδοση του Gulag Orkestar LP μέσω της Βρετανικής εταιρίας 4AD. Επίσης έχουν κυκλοφορήσει διάφορα μεμονωμένα τραγούδια, από τα οποία τα τρία είναι διαθέσιμα στο EP Pompei, και μια συλλογή για το περιοδικό The Believer. Το πρώτο τους βιντεοκλιπ ήταν στο τραγούδι The Elephant και αργότερα έκαναν άλλο ένα για το Postcards from Italy Οι Beirut κυκλοφόρησαν ένα δεύτερο άλμπουμ, το The Flying Club Cup, στις 9 Οκτωβρίου 2007.
Η σύνθεση των Beirut στις συναυλίες, εκτός του Ζαχ Κόντον, περιλαμβάνει τους Perrin Cloutier (τσέλο/ακκορντεόν), Jason Poranski (κιθάρα/μαντολίνο/ουκουλέλε), Nick Petree (ντραμς), Kristin Ferebee (βιολί), Paul Collins (πλήκτρα/τύμπανα/ουκουλέλε), Jon Natchez (σαξόφωνο/μαντολίνο/), και Kelly Pratt (τρομπέτα).

ΣΤΑΘΜΟΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ

Στις 13 Απριλίου 1906, Μεγάλη Παρασκευή, ο Σάμιουελ Μπέκετ γεννιέται στο Foxrock, κοντά στο Δουβλίνο, σε μια μεσοαστική προτεσταντική οικογένεια. 1927Αποφοίτησε από το Trinity College, του Πανεπιστημίου του Δουβλίνου.

Το Μουσικό Χωριό διοργανώνεται από την Αστική μή Κερδοσκοπική Εταιρία Μουσικών Παρεμβάσεων arTree, σε συνεργασία με την Εταιρία Κοινωνικής Παρέμβασης και Πολιτισμού της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Μαγνησίας (ΕΚΠΟΛ), το Δήμο Αρτέμιδος, την Νομαρχία Μαγνησίας και τους ανθρώπους του Αγίου Λαυρεντίου.

Με την ταυτόχρονη συνύπαρξη εργαστηρίων, συναυλιών, αυθόρμητων δρώμενων και πλήθους άλλων δραστηριοτήτων (βόλτες με άλογα στο δάσος, εκδρομές με τα ανάλογα μουσικά όργανα, μαθήματα σιάτσου και άλλων τεχνικών που χρησιμεύουν στην φυσική κατάσταση των μουσικών, γνωριμία με μουσικές τεχνολογίες κ.α.), προσφέρονται συνεχείς ευκαιρίες για τη δημιουργία ανθρώπινων σχέσεων και δημιουργικών δεσμών.

Η συνολική επικοινωνιακή δυναμική που αναπτύσσεται στα πλαίσια του φεστιβάλ όπου η διαφορετικότητα αποτελεί εναύσμα και όχι εμπόδιο, παρέχει ένα μοντέλο κοινωνικής συνύπαρξης με συνδετικό ιστό τη μουσική ώς παγκόσμια γλώσσα.

http://www.music-village.gr/

Το "playing for change" είναι ένα κίνημα που δημιουργήθηκε για να εμπνεύσει,να συνδέσει και να φέρει την ειρήνη στον κόσμο μέσω της μουσικής. Η ιδέα για το σχέδιο αυτό προέκυψε από την κοινή πεποίθηση ότι η μουσική έχει τη δύναμη να σπάσει τα όρια και να ξεπεραστούν οι αποστάσεις μεταξύ των ανθρώπων. Δεν έχει σημασία αν οι άνθρωποι προέρχονται από διαφορετικό γεωγραφικό, πολιτικό, οικονομικό, πνευματικό
ή ιδεολογικό υπόβαθρο, η μουσική έχει τη δύναμη να υπερβαίνει τέτοια εμπόδια και να ενώνει τον κόσμο.

:-)