1923, Τρίκαλα. Ο τοπικός φωτογράφος επιστέφει στην πατρίδα του, με το μυαλό γεμάτο από τις εικόνες που τράβηξε σε όλη του τη ζωή. Ξαφνικά, δέχεται μια επίσκεψη από έναν θρυλικό ληστή. Παρά το γεγονός ότι καταζητείται με αμοιβή, ο ηρωικός παράνομος αφήνει τα βουνά και αποφασίζει να φωτογραφηθεί...


O σκηνοθέτης της ταινίας Βασίλης Κοσμόπουλος σημειώνει:


«πρώτη φορά «άκουσα», κυριολεκτικά, την ιστορία στο έξοχο τραγούδι του Θανάση Παπακωνσταντίνου από τον «Βραχνό Προφήτη». Το τραγούδι μελοποιεί ένα ποίημα του Χρήστου Μπράβου και απηχεί ένα πραγματικό περιστατικό, την φωτογράφιση του επικηρυγμένου ληστή Θωμά Γκαντάρα από τον φωτογράφο των Τρικάλων Αθανάσιο Μάνθο. H συνάντηση έγινε το 1923, κατόπιν επιθυμίας του Γκαντάρα, στα λημέρια του και στο αρχείο της οικογένειας Μάνθου σώζονται οι 17 σπάνιες φωτογραφίες. Λίγους μήνες αργότερα, σκότωσαν τον Γκαντάρα και το κομμένο κεφάλι του εκτέθηκε σε κοινή θέα, προς παραδειγματισμόν. Όλα αυτά αποτέλεσαν το υλικό μυθοπλασίας της ταινίας».

Ποίηση: Χρήστος Μπράβος

«Όπου στα 1923, ο επικηρυγμένος Θωμάς Γκαντάρας, ο ληστής, αποφασίζει να φωτογραφηθεί».
O φωτογράφος των Tρικάλων A. Mάνθος
έπαιρνε νύχτα τα στενά για το Bαρούσι.
Tους γάμους θα σκεφτόταν ως το σπίτι του
και τους θανάτους, που εκράτησε για πάντα.
Mα πιό πολύ στο βράδι εγυρνούσε του Aυγούστου
που πόρτες έκλεισε βαριά, έλυσε τα σκυλιά
κλέφτης μην έρθει κι έπεσε
για τον δίκαιο τον ύπνο.
Δεν άκουσε σκυλί, πόρτα να τρίξει·
κι απ’ τον φεγγίτη της σκεπής
τον είδε που γλιστρούσε-
άγγελος με τα δόντια στο μαχαίρι.

 

πηγή: tvxs

Μιας και βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο ας θυμηθούμε ένα γεγονός που συνέβη πριν από 167 χρόνια. Την ανά­ληψη των καθηκόντων του Πρώτου Δημάρχου της Αθήνας, του Ανάργυρου Πετράκη.

Μετά την υπογραφή του πρωτοκόλλου της 3 Φεβρουαρίου 1830, με το οποίο αναγνωριζόταν ή ανεξαρτησία της Ελλάδος οι Αθηναίοι άρχισαν να επιστρέφουν στην πόλη τους.

Στα 1834, η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα του Ελληνικού Κρά­τους. Μετά από πολλές δημογεροντίες και αφού συστήθηκε ο Δήμος Αθηναίων το Μάρτιο του 1835 έγιναν οι πρώτες δημοτι­κές εκλογές. Με το σύστημα που ίσχυε εκλέχτηκαν με καθολική ψηφοφορία ­18 Δημοτικοί Σύμβουλοι μεταξύ των οποίων τρεις για το αξίωμα του δημάρχου.

Από τους τρεις αυτούς ο Οθων διόρισε τον ένα Δήμαρχο: Τον Avάργυρo Πετράκη, που ανέλαβε τα καθήκοντά του το Μάϊο του 1835. Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου εξελέγη ο Δημ. Καλλιφρονάς.

Μα ας κάνουμε μια παρένθεση.

Η οικογένεια Πετράκη καταγόταν από τη Δημητσάνα. Στα μέσα του 17ου αιώνα εγκαταστάθηκε στη Αθήνα, για ν' απο­φύγει το Σερντάρ Αγά. Οι περισσότεροι άνδρες της οικογένειας έγιναν παπάδες και καλόγεροι. Αυτοί έχτισαν και τη γνωστή μο­νή Πετράκη στ' όνομα των Ασωμάτων Ταξιαρχών.

Μόνο ο Ανάργυρος Πετράκης που τους χρόνους της Επανα­στάσεως σπούδασε γιατρός, δεν θέλησε να πάρει το μοναχικό σχήμα. Αναμίχθηκε στην πολιτική και το 1822 διορίστηκε δημο­γέροντας από τον Οδυσσέα Ανδρούτσο. Το 1835 διορίστηκε δήμαρχος των Αθηνών, όπως είπαμε.

Η πρώτη δημοτική αρχή παρέλαβε μια πόλη σε φοβερή κατάσταση. Το Ταμείο του Δήμου ήταν τελείως αδειανό. Παρ' όλα αυτά, ο πρώτος αυτός δήμαρχος πρόσφερε σημαντικές υπηρεσίες στον τόπο τoυ.

Πούλησε τρία σπίτια και έδωσε τα χρήματα στο Δήμο. Έχτισε το πρώτο δημοτικό σχολείο στην Πλάκα, δημιούργησε «Δημοτική φρουρά» για την ασφάλεια της πόλης, την καθάρισε από τα σκου­πίδια, ίδρυσε βιβλιοθήκη και δύο λαϊκά ιατρεία για τους απόρους.

Σε σχέση με την κατάσταση που βρήκε, πέτυχε πολλά, μέσα στην διετή δημαρχεία του.

πηγή: http://www.koutouzis.gr/paliaa8ina.htm

Εκφράζοντας κάτι διαφορετικό και δυσεύρετο στην εποχή μας, ο Γιώργος Αμυράς, επικεφαλής του συνδυασμού "Επι-μένουμε Αθήνα" κατεβαίνει υποψήφιος διεκδικώντας τα "5 Π".
1. Ποδήλατο
2. Πεζοδρόμια
3. Πράσινο
4. Πάρκινγκ
5. ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

http://www.amiras.gr/programma.htm

links που ξετρυπώσαμε :
Facebook
forum
πρόσωπο με πρόσωπο: Γιώργος Αμυράς

" Το Δεκέμβρη του 2008 η Ελλάδα βλιωσε μία αφθόρμητη κοινωνική εξέγερση.
Αφορμή υπήρξε ένας φόνος, αιτία όμως;
Πλήθος πολιτών βγήκε στους δρόμους γεμάτο οργή και μίσος.
Τα πάντα ήταν διάχυτα.

Δεν υπήρχε εμφανής στόχος.
Δεν υπήρχε ξεκάθαρο αίτημα.
Υπήρχε μόνο αντίδραση.
Ετερόκλητο πλήθος εξέφραζε ετερόκλητες απόψεις.

Στους δρόμους, στους τοίχους, στα καφενεία, στο διαδύκτιο ο κόσμος έδινε τις δικές του ετερόκλητες ερμηνείες.

Τα συμπτώματα εκείνου του Δεκέμβρη πέρασαν, τα βαθύτερα αίτια όμως;;; "

Άντε Γαμήσου from parapraxis on Vimeo.

Μετά από πολύ καιρό ανακαλύψαμε κάτι που ταιριάζει απόλυτα στην ιδιοσυγκρασία της Μαριονέτας..

Η Μαριονέτα παρουσιάζει:

Οι περιπέτειες ενός μάγου, του μαγικού του καπέλου και του πεινάλα λαγού του. Ένα ξεκαρδιστικό animation από την Pixar!



Ψάχνοντας για το Presto στο YouTube, βρήκα το παρακάτω animation. Ο δημιουργός του ισχυρίζεται ότι το έφτιαξε πριν η Pixar δημιουργήσει το Presto, και μάλιστα ότι το είχε δείξει σε μια συνέντευξη που του είχαν πάρει από την εταιρεία, λίγο πριν αποφοιτήσει από τη σχολή animation στην οποία σπούδαζε. Πάντως δε δείχνει να χολοσκάει και πολύ (όχι ότι θα μπορούσε να κάνει και κάτι γι' αυτό). Όπως και να έχει, δείτε το:



Από www.salata.tv

Ένα μικρό animation σχετικά με τον αποκλεισμό της Γάζας, από τον Yoni Goodman, τον δημιουργό της βραβευμένης με Όσκαρ ταινίας "Βάλς με τον Μπασίρ".

http://www.closedzone.com/

Από την παραλία Λιβάδια της Αντιπάρου...

Η βαθιά κρίση στην οποία οδήγησε την παγκόσμια οικονομία η νεοφιλελεύθερη στρατηγική οφείλεται σε δύο σοβαρές επιλογές. Στη συνεχή αφενός αναδιανομή του εισοδήματος σε βάρος των μισθωτών και των λαϊκών τάξεων, με στόχο την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου και του πλούτου των ανώτερων τάξεων, και με αποτέλεσμα τη μείωση της ενεργού ζήτησης. Στην επίσης συνεχή αύξηση του ιδιωτικού και δημοσίου χρέους της οικονομίας με στόχο την αντιστάθμιση με αυτό τον τρόπο της στασιμότητας ή μείωσης της ζήτησης από την πλευρά της πραγματικής οικονομίας.

Η κυρίαρχη σήμερα προσέγγιση για την αντιμετώπιση της κρίσης, η προσέγγιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και τελικά η επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης, είναι αυτή που υποστηρίζει την εξασφάλιση πάση θυσία ακόμα και της εκβιαστικής κερδοφορίας του τραπεζικού και επιχειρηματικού κεφαλαίου, διαμέσου και πάλι της αναδιανομής του εισοδήματος σε βάρος των μισθωτών, των κατώτερων εισοδημάτων, ειδικότερα των νέων, και φυσικά των ανέργων. Πρόκειται για την εξασφαλισμένη οδό προς την ύφεση, την ανεργία, την επιδείνωση των κοινωνικών υπηρεσιών, τη μείωση των συντάξεων, τη σοβαρή συρρίκνωση των κοινωνικών δικαιωμάτων και την πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων.

Η αναθέρμανση της πραγματικής οικονομίας και η αποκατάσταση του κοινωνικού κράτους και των κοινωνικών δικαιωμάτων απαιτούν μια αντίστροφη πολιτική. Με στόχους την ισχυρή και άμεση αναδιανομή του εισοδήματος προς όφελος της απασχόλησης και των κατώτερων εισοδημάτων και την ελάφρυνση του βάρους του χρέους, την παραγωγική ανασυγκρότηση και τον οικολογικό μετασχηματισμό της οικονομίας. Στην κατεύθυνση αυτή επιβάλλεται η επιμονή στην ανάπτυξη συνεργασιών με τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, τη διεκδίκηση της θεσμικής θωράκισης του ευρώ και τη θεσμοθέτηση μηχανισμού αναπτυξιακής σύγκλισης, καθώς και η αξιοποίηση κάθε άλλης δυνατότητας αμοιβαίας επωφελούς διεθνούς συνεργασίας σε ό,τι αφορά στο δημόσιο χρέος. Οι όποιες ρυθμίσεις επιχειρηθούν ή επιβληθούν θα πρέπει να υπηρετούν τους παραπάνω στόχους.

Το αδιέξοδο στο οποίο προσπαθεί να απαντήσει η προσφυγή στον Μηχανισμό Στήριξης (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ΕΚΤ και το ΔΝΤ) δεν αφορά τον δανεισμό του δημοσίου, αλλά αφορά την απροθυμία του ελληνικού κράτους να εξασφαλίσει την πληρωμή των ετήσιων τόκων του χρέους που προσεγγίζει τα 13 δισ. ευρώ. Πρόκειται για ένα ποσό που ισοδυναμεί με 5% περίπου του ΑΕΠ. Κινδυνεύει δηλαδή να οδηγηθεί η χώρα σε έναν κατήφορο επιδείνωσης της ύφεσης, εκρηκτικής αύξησης της ανεργίας και της μαζικής φτώχειας, επειδή δεν θέλησε η κυβέρνηση να επιτύχει άμεσα και αποτελεσματικά μία αναδιανομή εισοδήματος διαμέσου της φορολογίας, η οποία να αντιστοιχεί σε αυτό το ποσοστό του εθνικού εισοδήματος, και να λάβει μέτρα ανάκαμψης της παραγωγής και βελτίωσης της κοινωνικής αποτελεσματικότητας των δαπανών.

Αλλά η νεοφιλελεύθερη προσέγγιση υποστηρίζει μια δραματική αναδιανομή εισοδήματος σε βάρος των μισθωτών και των φτωχότερων κατηγοριών του πληθυσμού: πρόκειται για μειώσεις των μισθών και των λοιπών εισοδημάτων που μπορεί να φθάσουν από 10% μέχρι 20%, και μέχρι 30% μείωση των συντάξεων. Αυτή η νέα μεταφορά εισοδημάτων προς το χρηματιστικό κεφάλαιο και τα ανώτερα εισοδήματα δεν θα επιλύσει, αλλά, στην καλύτερη περίπτωση, θα μεταθέσει το πρόβλημα του χρέους, ενώ θα επισπεύσει την κατάρρευση και διάλυση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, με τον περιορισμό των δυνατοτήτων παραγωγής πρωτογενών πλεονασμάτων. Και μπορεί να προβλέψει κανείς ότι μια τέτοια αδύναμη οικονομία θα αδυνατεί να υποστηρίξει παραγωγικά την παραμονή της, για πολύ, στη ζώνη του ευρώ.

Ποιος οδήγησε την ελληνική οικονομία, τους εργαζόμενους, τους ανέργους και τους συνταξιούχους σ' αυτή τη δυσμενή κατάσταση; Ποιος οδήγησε την ελληνική οικονομία στην κρίση του δανεισμού, του χρέους, της απασχόλησης και της ανταγωνιστικότητας. Διότι, ενώ είχαμε στο διάστημα 1998-2008 αύξηση του κόστους εργασίας κατά 1%, η επιδείνωση του επιπέδου ανταγωνιστικότητας ήταν 26,8%, την περίοδο 2000-2009. Φταίει λοιπόν η διεθνής οικονομική κρίση ή η εφαρμοζόμενη οικονομική και κοινωνική πολιτική μονεταριστικής έμπνευσης που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα; Πώς εξηγείται ότι η ελληνική οικονομία κατά τη διάρκεια των τελευταίων δέκα ετών με συνεχή αύξηση του ΑΕΠ και έντονη ανισοκατανομή του εισοδήματος προσφεύγει σε δανεισμό και συνεχή αύξηση του δημόσιου χρέους; Σε ποιους λόγους οφείλεται αυτό το «ελληνικό παράδοξο» που έχει οδηγήσει την ελληνική οικονομία, ιδιαίτερα μετά το 2007 σ' αυτή τη δυσμενή δημοσιονομική, κοινωνική και παραγωγική κατάσταση; Η επιστημονική έρευνα έχει αποδείξει ότι το σημερινό δημοσιονομικό και παραγωγικό πρόβλημα της χώρας δεν οφείλεται στο επίπεδο των μισθών και των συντάξεων.

Εμείς θεωρούμε ότι οφείλεται κατά κύριο και αποκλειστικό λόγο στη δανειακή μεγέθυνση της δημόσιας και ιδιωτικής κατανάλωσης, στις υπερτιμολογήσεις των κρατικών προμηθειών, στις φοροαπαλλαγές προς τις επιχειρήσεις που στέρησαν από έσοδα τον Κρατικό Προϋπολογισμό (7,7% του ΑΕΠ οι άμεσοι φόροι στην Ελλάδα, 13,1% του ΑΕΠ οι άμεσοι φόροι στην Ε.Ε. των 27, συμμετοχή στην Ελλάδα των μισθωτών και συνταξιούχων κατά 81,5% στο δηλωθέν εισόδημα φυσικών προσώπων και κατά 78,7% στη φορολογία του εισοδήματος φυσικών προσώπων), στην ανισοκατανομή του εισοδήματος, στην απελευθέρωση της φοροδιαφυγής και στην κατάρρευση του μηχανισμού ελέγχου είσπραξης των εσόδων του κράτους, στην εισφοροδιαφυγή, την ευέλικτη, την αδήλωτη και ανασφάλιστη εργασία καθώς και στη συρρίκνωση του τεχνολογικού και καινοτομικού δυναμικού της χώρας.

Αυτό που προτείνουμε ως την οδό για την αναθέρμανση της οικονομίας και την κοινωνική ανασυγκρότηση είναι να πραγματοποιηθεί μια αντίθετη αναδιανομή του εισοδήματος, να μεταφερθούν στα δημόσια ταμεία πόροι και εισοδήματα από τους έχοντες και κατέχοντες και όχι από τους μισθωτούς και τους φτωχούς. Είναι δυνατόν στις σημερινές κρίσιμες περιστάσεις για το μέλλον της οικονομίας και της κοινωνίας να υλοποιηθεί μια αύξηση της φορολογίας κατά 10 μονάδες του ΑΕΠ, η οποία θα προέλθει κατά το μισό από την πραγματική αποκατάσταση της φορολογικής δικαιοσύνης και κατά το άλλο μισό από την αναδιανομή του εισοδήματος και την επιβολή ενός πράσινου φόρου. Βεβαίως, μετά και τις τελευταίες εξελίξεις -όπου στην ουσία έχουν δημιουργηθεί συνθήκες «παγίδας του χρέους»- το πρόβλημα είναι ταυτόχρονα και δημοσιονομικό και αναπτυξιακό. Άρα, πέρα από την πλευρά των εσόδων, σημαντική διάσταση της πολιτικής πρέπει να είναι και η μείωση των μη αποδοτικών δαπανών του δημοσίου και η αύξηση της αποτελεσματικότητας του δημόσιου τομέα, στο πλαίσιο ενός συνολικού σχεδίου, οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, μεσομακροχρόνιου ορίζοντα.

Με αυτό τον τρόπο θα εξασφαλιστεί η πληρωμή των τόκων του δημοσίου χρέους, αλλά θα υπάρχουν και πόροι διαθέσιμοι για τη στήριξη της βιωσιμότητας του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, για την άμεση δημιουργία θέσεων εργασίας σε κοινωνικές υπηρεσίες (4 δισ. ευρώ τον χρόνο ισοδυναμούν με 200.000 ως 250.000 θέσεις εργασίας) και για την αύξηση των δημοσίων επενδύσεων κατά 40% περίπου. Το πρόσθετο διαθέσιμο ποσό για τη στήριξη της οικονομίας θα ισοδυναμεί ετησίως με το τριπλάσιο των πόρων του ΕΣΠΑ και θα εξασφαλίσει την απαρχή μιας πορείας ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας σε αναπτυξιακή και αναδιανεμητική κατεύθυνση και θα έχει επιβαρύνει μόνο την πολυτελή κατανάλωση και τις πολυτελείς εισαγωγές.

Η προτεινόμενη από τον μηχανισμό «στήριξης» μείωση των αμοιβών της εργασίας στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα εμφανίζεται ως το μέσο για την αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Αλλά η βύθιση της οικονομίας στην ύφεση και στην αύξηση της ανεργίας θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε κλείσιμο επιχειρήσεων, σε απολύσεις, σε απαξίωση επομένως του υλικού και ανθρώπινου παραγωγικού δυναμικού, καθώς και στη συνέχιση της επιδείνωσης του επιπέδου ανταγωνιστικότητας, με αποτέλεσμα να χρειαστούν δύο δεκαετίες για την ανασυγκρότηση ακόμα και των υπαρκτών σήμερα παραγωγικών δυνατοτήτων. Για την ανασυγκρότηση του παραγωγικού ιστού, τη βελτίωση της παραγωγικότητας, της καινοτομικής ικανότητας της οικονομίας και της διαρθρωτικής ανταγωνιστικότητας, χρειάζεται αντίθετα να δοθεί άμεσα προτεραιότητα στον σχεδιασμό νέων πολιτικών για την ενέργεια και το περιβάλλον, τη βιομηχανία, την αγροτική οικονομία και τη στήριξη των μικρών επιχειρήσεων.

Μια τέτοια στρατηγική δεν αφορά σήμερα μόνο την ελληνική οικονομία και την ιδιαιτερότητά της. Αποτελεί μια αξιόπιστη και βιώσιμη στρατηγική για τις περισσότερες υπερχρεωμένες και ελλειμματικές οικονομίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και επομένως για το σύνολο της ζώνης του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα αποδειχθεί σύντομα ότι η χρησιμοποίηση για την αντιμετώπιση της κρίσης των μεθόδων και των νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων και πολιτικών που οδήγησαν σε αυτήν δεν μπορεί παρά να φέρει μια βαθύτερη επιβράδυνση της οικονομίας και επιβάρυνση της κοινωνίας στο σύνολο της Ευρώπης. Μια ριζοσπαστική στρατηγική για την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ελλάδα αποτελεί μια ουσιαστική συμβολή στη διαμόρφωση εναλλακτικών αναπτυξιακών και αναδιανεμητικών πολιτικών στο επίπεδο της ευρωπαϊκής ηπείρου.

Οι ιδέες αυτές κατατίθενται στον δημόσιο διάλογο, που πρέπει, επιτέλους, να αναπτυχθεί με στόχο τη διαμόρφωση μιας εναλλακτικής οικονομικής πολιτικής, βιώσιμης, κοινωνικά δίκαιης και αποτελεσματικής για τον κόσμο της εργασίας, της γνώσης και την κοινωνία συνολικά.



Κώστας Βεργόπουλος

Γιάννης Δραγασάκης

Πέτρος Λινάρδος-Ρυλμόν

Σάββας Ρομπόλης

Από την εφημερίδα Αυγή

Από: goldberz

"Με δεδομένο τις ποσότητες του κρασιού που καταναλώνονται από διάφορους στη Βίβλο, ανάμεσά τους και από τον Ιησού και τους μαθητές του σε πολλές περιπτώσεις, ιερείς και μη, και με δεδομένο το μέγεθος των ποτηριών στο Μυστικό Δείπνο και το γεγονός ότι ο Σωτήρας μας κάποτε μετέτρεψε θαυματουργικά το συνηθισμένο νεράκι στο αλκοολούχο ποτό τις προτίμησής του, αμφιβάλλω αν ο Καλός Κύριος θα πετούσε ένα αθώο πεντάχρονο κοριτσάκι έξω στο κρύο απλά και μόνο επειδή ανέφερε μια πολύ πιο ελαφριά ουσία όπως η μπίρα. Ξέχασες ότι σ' αυτό το σημείο το Ευαγγέλιο λέει ότι πρέπει να γίνουμε σαν μικρά παιδιά; Όσο για την μετενσάρκωση, προσωπικά δεν την πιστεύω δεκάδες εκατομμύρια αξιοπρεπείς κι έξυπνοι άνθρωποι και σε συμβουλεύω να προσέυχεσαι να κάνουν λάθος, μις Ενάρετη. Γιατί, αν δεν κάνουν, είναι σίγουρο πως όταν ξαναγεννηθείς, θα είσαι μία στριμμένη, σκληρόπετση καβουρίνα με την πιο βρομερή αναπνοή σ'όλο τον ωκεανό." είπε μία μαμά για να υποστηρίξει την κόρη της στη δασκάλα του κατηχητικού..



Ο Robbins... αυτός ο τρελός τρόπος που γράφει, οι απίστευτες παρομοιώσεις του, οι διαταραγμένοι ήρωές του... Το βιβλίο αυτό λέει ότι είναι ΄Ένα παιδικό βιβλίο για μεγάλους - Ένα μεγαλίστικο βιβλίο για παιδιά'. Ο τρόπος γραφής του Robbins είναι ιδιαίτερα εξευγενισμένος με αποτέλεσμα να μπορούσε να διαβαστεί κι από ένα παιδί. Αν και για να'μαι ειλικρινής, δεν ξέρω σε ποιά ηλικία θα πρέπει να είναι..
Το "Β is for Beer" διαφέρει αρκετά από τα υπόλοιπα βιβλία του Τομ Ρόμπινς.. Κατ' αρχήν είναι πολύ μικρό. 130 σελίδες στα περισσότερα βιβλία του Robbins είναι απλά η αρχή. Η ιστορία της Γκρέισι και της μπιρονεράιδας είναι σχετικά ενδιαφέρουσα, αλλά βασικά είναι λίγη. Έχει βέβαια κάποια καλά σημεία, όπου ο Robbins κάνει το politically correct χρέος του, αλλά...
Ελπίζω μόνο να μην χάνει την σπιρτάδα και την έμπνευσή του ο Robbins... Είναι βέβαια κι 72 ετών πλέον...

Στις αρχές της δεκαετίας του 80, υπήρξαν 2 8μπιτες κονσόλες. Το nes,της nintendo και το master system της sega,που έφεραν την επανάσταση και τα πρώτα γραφικά στον χώρο των video games.
Οι Rymdreglages θυσίασαν 1500 ώρες και με την τεχνική του stop motion animation ανοίγουν το χρονοντούλαπο της ιστορίας και μας ξεναγούν στην μαγια των 80s και της 8μπιτις διάστασης.

"Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια
και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι,
αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γιαυτό που αξίζουν, αλλά γι αυτό που σημαίνουν.

Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια,
χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν,
θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και
πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο,
αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.

Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος.

Θα ζωγράφιζα μ ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι
κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη.

Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ αγκάθια τους
και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή...
Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ.

Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου
και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν,
χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται!

Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά,
αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει.

Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη.

Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους...
Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού,
χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.

Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά,
το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.

Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί.

Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ,
γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι.

Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι,
θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου.

Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα,
θα σ' αγκάλιαζα και θα σού δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα.

Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου,
θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά.

Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα,
ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει,
αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ
κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος.

Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς.

Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ,
θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά,
ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία.

Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι,
αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις συγνώμη, συγχώρεσέ με,
σε παρακαλώ, ευχαριστώ κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.

Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις.
Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις.
Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα...."

Του Johny Welch..



Γράφτηκαν πολλά για την πατρότητα αυτού του ποιήματος.. Η αλήθεια όμως τελικά φαίνεται να είναι αντίθετη με αυτό που σαν είδηση βόμβα μας αναφέρει ότι το έγραψε ο Gabriel Garcia Marquez ως αποχαιρετιστήρια επιστολή καθώς ο ίδιος πάσχει από καρκίνο στους λεμφαδένες θέλοντας να αφήσει την πνευματική του υποθήκη για καλύτερη ζωή.
Ο Αντώνης Πανούτσος έχει γράψει: "Τελικά ο Μάρκες ούτε είχε γράψει την επιστολή ούτε πέθαινε από καρκίνο. Το μόνο που είχε πάθει ο φουκαράς ήταν να του χρεώσουν αυτό το λογοτεχνικό ανοσιούργημα, που σε βάθος σκέψης ήταν κάτι ανάμεσα σε στοχασμούς χοντροκώλας του ΠΕΧΩΔΕ, του Ελευθεράτου σε δύση στα Κουφονήσια και στίχους που απορρίφθηκαν από τον Μητροπάνο."
Το ποίημα τελικά φαίνεται να ανήκει σε κάποιον επονόματι Johny Welch που την απέστειλε στην τοπική εφημερίδα προς δημοσίευση και εκ παραδρομής γράφτηκε το όνομα του Νομπελίστα.
Τώρα όσο αναφορά την αξία του ποιήματος ο καθένας μπορεί να έχει τη γνώμη του και είτε να κρατήσει είτε να απορρίψει.. Ωστόσο καθετί που μοιάζει με ωραίο δε σημαίνει ότι οπωσδήποτε κρύβει κάτι ξεχωριστό.

Και μιας και ήρθε στην συζήτηση ο Marquez:

Μην κλαις επειδή τελείωσε. Χαμογέλα επειδή συνέβη- G.G.M.

Έκτακτη Είδηση..
Όλοι έχουμε δει κάποια στιγμή κάποια ταινία της pixar, στην οποία θυμόμαστε χαρακτηριστικά τον λαμπτήρα ο οποίος συνθλίβει το "Ι".. Αποδεικνύουμε σε αποκλειστικότητα τι συνέβη μετά το αποτρόπαιο γεγονός..