Το σημαντικό δεν είναι η επιβίωση. Εκείνο που έχει σημασία είναι το πώς επιβιώνεις. Όλα τα μακροπρόθεσμα σχέδια επιβίωσης που έχουν επινοήσει τα τραστ των εγκεφάλων, οι επιστήμονες και οι κοινωνικοί προγραμματιστές στηρίζονται σε δίαφορες παραλλαγές του ολοκληρωτισμού - κοινωνίες σαν των μερμηγκιών ή των μελισσών. Ε, λοιπόν, τα έντομα τα καταφέρνουν καλά στην επιβίωση. Καλύτερα από άλλα πλάσματα αυτό ειναι σίγουρο. Αλλά αυτό συμβαίνει επειδή στον κόσμο των εντόμων δεν υπάρχει καμία ατομικότητα. Η ζωή των εντόμων είναι άκαμπτη και προβλέψιμη. Η ψυχή των ζουζουνιών δεν ενδιαφέρεται για τίποτε άλλο εκτός από την επιβίωση. Την επιβίωση της αποκίας, της κυψέλης, του σμήνου. Νομίζω ότι είναι προτιμότερο να εξαφανιστεί η ανθρωπότητα παρά να καταφύγει σε έναν ολοκληρωτικό τρόπο ζωής. Θα πρέπει να πάρουμε σαν μοντέλο μας τον γερανό και όχι τον τερμίτη. Ας εξαφανιστούμε σαν είδος αν αυτό είναι απαραίτητο, αλλά ας φύγουμε με κάποια αξιοπρέπεια, χιούμορ και χάρη. Οι μερμηγκάνθρωποι και οι μελισσογυναίκες δεν αξίζει να επιβιώσουν.

Από τον Τσίνκ στο Ακόμα και οι Καουμπόισσες μελαγχολούν...

Η ταινία μικρού μήκους του Santiago "Bou" Grasso από την Αργεντινή, περιγράφει χωρίς λόγια αυτό που βλέπουν όλοι στο καθεστώς της εργασιακής ρουτίνας. Άνθρωποι οι οποίοι έχουν αναγκαστεί να εργάζονται τόσο μηχανικά, που στο τέλος δε διαφέρουν και πολύ από τα αντικείμενα. Το animation αυτό υπογραμμίζει με συμβολικό και έντονο τρόπο, πως η διαφορά μεταξύ δουλειάς και δουλείας είναι ίσως μικρότερη από έναν τόνο.




πηγή: tvxs

Το καλύτερο animation που έχει γίνει στην ελληνική τηλεόραση...



Ένας ισοβίτης με 622 χρόνια ποινή; Συμβαίνουν κι αυτά. Ακόμα κι αν πρόκειται για τα καλύτερα χρόνια της ζωής του. Και πόσο θα ‘χουν φτάσει τα νοίκια, όταν βγει!… Γιατί φυσικά ελπίζει σε μια αύξηση του μέσου όρου μακροβιότητας. Αλλά αυτό δεν είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να του συμβεί. Χειρότερο κι από την απομόνωση, όπου το πλέξιμο δεν είναι ακατόρθωτο (και το κέντημα άθλος). Χειρότερο απ’ τη μαγειρική της φυλακής, αιτία πλήθους εξεργέσεων… Τι μπορεί να είναι χειρότερο; Ο Μοντεχρήστος! Σύμβουλος μοναξιάς, επαγγελματίας της απόγνωσης, μαυρίζει με το χιούμορ του την αισιόδοξη πλευρά της ζωής που επιμένει να βλέπει ο Ισοβίτης μας (όταν δε φοράει τα γυαλιά του)… Κι είναι ένα χιούμορ άγριο, πικρό, δηκτικό, απ’ τις καλύτερες στιγμές του Αρκά, στις πιο έξυπνες σελίδες που είδατε τελευταία!