Από: goldberz

"Με δεδομένο τις ποσότητες του κρασιού που καταναλώνονται από διάφορους στη Βίβλο, ανάμεσά τους και από τον Ιησού και τους μαθητές του σε πολλές περιπτώσεις, ιερείς και μη, και με δεδομένο το μέγεθος των ποτηριών στο Μυστικό Δείπνο και το γεγονός ότι ο Σωτήρας μας κάποτε μετέτρεψε θαυματουργικά το συνηθισμένο νεράκι στο αλκοολούχο ποτό τις προτίμησής του, αμφιβάλλω αν ο Καλός Κύριος θα πετούσε ένα αθώο πεντάχρονο κοριτσάκι έξω στο κρύο απλά και μόνο επειδή ανέφερε μια πολύ πιο ελαφριά ουσία όπως η μπίρα. Ξέχασες ότι σ' αυτό το σημείο το Ευαγγέλιο λέει ότι πρέπει να γίνουμε σαν μικρά παιδιά; Όσο για την μετενσάρκωση, προσωπικά δεν την πιστεύω δεκάδες εκατομμύρια αξιοπρεπείς κι έξυπνοι άνθρωποι και σε συμβουλεύω να προσέυχεσαι να κάνουν λάθος, μις Ενάρετη. Γιατί, αν δεν κάνουν, είναι σίγουρο πως όταν ξαναγεννηθείς, θα είσαι μία στριμμένη, σκληρόπετση καβουρίνα με την πιο βρομερή αναπνοή σ'όλο τον ωκεανό." είπε μία μαμά για να υποστηρίξει την κόρη της στη δασκάλα του κατηχητικού..



Ο Robbins... αυτός ο τρελός τρόπος που γράφει, οι απίστευτες παρομοιώσεις του, οι διαταραγμένοι ήρωές του... Το βιβλίο αυτό λέει ότι είναι ΄Ένα παιδικό βιβλίο για μεγάλους - Ένα μεγαλίστικο βιβλίο για παιδιά'. Ο τρόπος γραφής του Robbins είναι ιδιαίτερα εξευγενισμένος με αποτέλεσμα να μπορούσε να διαβαστεί κι από ένα παιδί. Αν και για να'μαι ειλικρινής, δεν ξέρω σε ποιά ηλικία θα πρέπει να είναι..
Το "Β is for Beer" διαφέρει αρκετά από τα υπόλοιπα βιβλία του Τομ Ρόμπινς.. Κατ' αρχήν είναι πολύ μικρό. 130 σελίδες στα περισσότερα βιβλία του Robbins είναι απλά η αρχή. Η ιστορία της Γκρέισι και της μπιρονεράιδας είναι σχετικά ενδιαφέρουσα, αλλά βασικά είναι λίγη. Έχει βέβαια κάποια καλά σημεία, όπου ο Robbins κάνει το politically correct χρέος του, αλλά...
Ελπίζω μόνο να μην χάνει την σπιρτάδα και την έμπνευσή του ο Robbins... Είναι βέβαια κι 72 ετών πλέον...

Στις αρχές της δεκαετίας του 80, υπήρξαν 2 8μπιτες κονσόλες. Το nes,της nintendo και το master system της sega,που έφεραν την επανάσταση και τα πρώτα γραφικά στον χώρο των video games.
Οι Rymdreglages θυσίασαν 1500 ώρες και με την τεχνική του stop motion animation ανοίγουν το χρονοντούλαπο της ιστορίας και μας ξεναγούν στην μαγια των 80s και της 8μπιτις διάστασης.

"Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια
και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι,
αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γιαυτό που αξίζουν, αλλά γι αυτό που σημαίνουν.

Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια,
χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν,
θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και
πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο,
αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.

Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος.

Θα ζωγράφιζα μ ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι
κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη.

Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ αγκάθια τους
και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή...
Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ.

Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου
και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν,
χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται!

Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά,
αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει.

Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη.

Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους...
Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού,
χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.

Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά,
το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.

Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί.

Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ,
γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι.

Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι,
θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου.

Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα,
θα σ' αγκάλιαζα και θα σού δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα.

Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου,
θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά.

Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα,
ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει,
αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ
κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος.

Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς.

Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ,
θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά,
ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία.

Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι,
αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις συγνώμη, συγχώρεσέ με,
σε παρακαλώ, ευχαριστώ κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.

Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις.
Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις.
Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα...."

Του Johny Welch..



Γράφτηκαν πολλά για την πατρότητα αυτού του ποιήματος.. Η αλήθεια όμως τελικά φαίνεται να είναι αντίθετη με αυτό που σαν είδηση βόμβα μας αναφέρει ότι το έγραψε ο Gabriel Garcia Marquez ως αποχαιρετιστήρια επιστολή καθώς ο ίδιος πάσχει από καρκίνο στους λεμφαδένες θέλοντας να αφήσει την πνευματική του υποθήκη για καλύτερη ζωή.
Ο Αντώνης Πανούτσος έχει γράψει: "Τελικά ο Μάρκες ούτε είχε γράψει την επιστολή ούτε πέθαινε από καρκίνο. Το μόνο που είχε πάθει ο φουκαράς ήταν να του χρεώσουν αυτό το λογοτεχνικό ανοσιούργημα, που σε βάθος σκέψης ήταν κάτι ανάμεσα σε στοχασμούς χοντροκώλας του ΠΕΧΩΔΕ, του Ελευθεράτου σε δύση στα Κουφονήσια και στίχους που απορρίφθηκαν από τον Μητροπάνο."
Το ποίημα τελικά φαίνεται να ανήκει σε κάποιον επονόματι Johny Welch που την απέστειλε στην τοπική εφημερίδα προς δημοσίευση και εκ παραδρομής γράφτηκε το όνομα του Νομπελίστα.
Τώρα όσο αναφορά την αξία του ποιήματος ο καθένας μπορεί να έχει τη γνώμη του και είτε να κρατήσει είτε να απορρίψει.. Ωστόσο καθετί που μοιάζει με ωραίο δε σημαίνει ότι οπωσδήποτε κρύβει κάτι ξεχωριστό.

Και μιας και ήρθε στην συζήτηση ο Marquez:

Μην κλαις επειδή τελείωσε. Χαμογέλα επειδή συνέβη- G.G.M.

Έκτακτη Είδηση..
Όλοι έχουμε δει κάποια στιγμή κάποια ταινία της pixar, στην οποία θυμόμαστε χαρακτηριστικά τον λαμπτήρα ο οποίος συνθλίβει το "Ι".. Αποδεικνύουμε σε αποκλειστικότητα τι συνέβη μετά το αποτρόπαιο γεγονός..

(μήπως φταιν και οι φοιτητές γι' αυτό?)

Καθώς πλησιάζουμε στα Χριστούγεννα, άλλοι φοιτητές ξεκουράζονται από το καθημερινό τρέξιμο στη σχολή τους, άλλοι συνεχίζουν εντατικά το διάβασμα και άλλοι συνεχίζουν τις αδιάκοπες διακοπές της φοιτητικής τους ζωής.. Όπως και να 'χει όμως το θέμα όλοι με το τέλος τον διακοπών έχουν να αντιμετωπίσουν την περιβόητη εξεταστική του χειμερινού εξαμήνου.. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τις μέρες του Δεκέμβρη χάθηκαν σε άλλες σχολές πολλές ώρες μαθημάτων σε άλλες λιγότερες. Παρατηρούμε λοιπόν έναν αναβρασμό και μια αναμπουμπούλα μεταξύ των καθηγητών, οι οποίοι (τουλάχιστον αυτοί που σέβονται αυτό που κάνουν) προσπαθούν με κάθε τρόπο να καλύψουν την ύλη. Οπότε έρχεται η παροιμία "θέλουμε και τη πίτα ολάκερη και το σκύλο χορτάτο" να χαρακτηρίζει απόλυτα την πλευρά των φοιτητών. Και γιατί δεν γίνεται να συμβαίνει αυτό? Απλά μαθηματικά: Αρχικά ο καθηγητής ζητά παράταση του εξαμήνου @ οι αντιπρόσωποι των φοιτητών στο συμβούλιο (γνωστοί ως "ΔΑΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΉ ΕΝΟΤΗΤΑ") αρνούνται κάτι τέτοιο με το επιχείρημα "εκφράζουμε την ευχή ότι θα καλυφθεί η ύλη" (Ο παππούς μου έλεγε "Ας τον να λέει, φόρο πληρώνει?" & εγώ λέω "εκφράζω την ευχή να μου πέσει 1.000.000 ευρώ στο κεφάλι" γίνεται όμως?) @ ο καθηγητής λοιπόν κάνει αναπληρώσεις μαθημάτων αλλά όταν γίνονται οι ανακοινώσεις αυτών οι φοιτητές πάλι δυσαρεστημένοι είναι καθώς δεν θέλουν να θυσιάσουν ώρες και Σάββατα. @ Οπότε είναι προφανές ότι η ύλη δεν μπορεί να καλυφθεί.. Αλλά το θέμα δεν τελειώνει εδώ αν δεν καλυφθεί η ύλη το πόρισμα θα είναι ότι ο καθηγητής δεν κάνει καλά τη δουλειά του..*****


*****Είναι κοινωνικό πρόβλημα το φαινόμενο αυτό και έχει να κάνει με το "βόλεμα" που κυριαρχεί στον ελληνικό τρόπο ζωής. Μήπως πρέπει ν σταματήσουμε να σκεφτόμαστε έτσι? Και να είμαστε λιγότερο αχάριστοι? Στην τελική γνώση μας προσφέρουν...